jaren geleden, al lijkt het soms als als gisteren
eindeloos verdriet, eeuwig gemis
dag na dag stel ik vast, ik lijk steeds meer op je
Ben je soms nog bij mij zoals in het begin
geef jij mij nog raad
moedig jij mij nog aan
kan ik nog rekenen op je steun
Kon ik ooit vermoeden
dat het zo zou gaan
ik moet je laten gaan
de herinnering mijn enige houvast
Papa, een woord eenvoudig als in babytaal
maak ik je nog steeds trots
al scoor ik al lang niet meer in het vijandige doel
Een foto is alles nog wat ik heb
buiten gesprekken aan het graf
de pijn en de woede weggeëbd
de tijd heelt alle wonden, maar deze net nog niet
“Some of us think holding on makes us strong but sometimes it is letting go”
Hermann Hesse
