ik leef uitsluitend in mijn eigen geest, en mijn
eigen fantastisch bestaan
ik surf op golven van inspiratie en creativiteit, de
levensenergie als afrodisiacum
ik verlaat minder en minder mijn eigen wereld voor
het profane roversbestaan
ik ben perfect gelukkig,verlost van ellende,
volkomen onthecht in mijn kenniscentrum
leven doe ik alsmaar minder in de realiteit, als
kluizenaar van de irreële orkaan
die me wegblaast naar alle uithoeken van de wereld
zonder nood voor een visum
een trip van schoonheid, perfectie van een
onbenaderbare onaardse buitenbaan
ik verlies de voeling met anderen, steeds minder
bereid tot compromissen
als je eenmaal de schittering van de sterren hebt
aanvoeld
valt het je zwaar je te laten neerhalen uit je zonnereis
ik zou me vrij voelen in de zwaarste gevangenissen
leven zonder het juk van de wereldse partijdigheid,
door een spraakwaterval gekoeld
eindelijk geef ik niet meer om banale achterklap,
door me te wagen op glad ijs
Sonnet 138
De wereld draait door in mijn eigen transparant en ondoorgrondelijk
universum
ik leef uitsluitend in mijn eigen geest, en mijn
eigen fantastisch bestaan
ik surf op golven van inspiratie en creativiteit, de
levensenergie als afrodisiacum
ik verlaat minder en minder mijn eigen wereld voor
het profane roversbestaan
ik ben perfect gelukkig,verlost van ellende,
volkomen onthecht in mijn kenniscentrum
leven doe ik alsmaar minder in de realiteit, als
kluizenaar van de irreële orkaan
die me wegblaast naar alle uithoeken van de wereld
zonder nood voor een visum
een trip van schoonheid, perfectie van een
onbenaderbare onaardse buitenbaan
ik verlies de voeling met anderen, steeds minder
bereid tot compromissen
als je eenmaal de schittering van de sterren hebt
aanvoeld
valt het je zwaar je te laten neerhalen uit je zonnereis
ik zou me vrij voelen in de zwaarste gevangenissen
leven zonder het juk van de wereldse partijdigheid,
door een spraakwaterval gekoeld
eindelijk geef ik niet meer om banale achterklap,
door me te wagen op glad ijs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten