Ik droomde vannacht over Saddam Hoessein, ik hield
hem namelijk gevangen in mijn droom. Dromerig
streed ik voor de vrijheid van Marokko, er was dus sprake
van enige geografische verwarring in mijn droom.
En ik moet ook zeggen, mijn droom speelde zich af
in het Engels. Niet dat de taal van Shakespeare
geen mooie soundtrack bood, maar ik kon toch zweren
dat ik Saddam vroeger al eens hoorde in het Arabisch.
Nu spreek ik enkel wat kleine woordjes in deze wereldtaal,
dus mijn droomengels was voor mij een veilige keuze.
Even dacht ik eraan ook te rijmelen in het Engels,
maar voor te dichten is je moedertaal toch de veilige keuze.
Nu wil u weten, hoe eindigde dan je grote droom.
Wel, tamelijk onschuldig. Net, toen ik kledij uitkoos
voor de gevangenenruil wist mijn overleden vader
me te waarschuwen voor vestimentaire overmoed.
Ik werd kwaad en vroeg hem terecht, wat doe jij in mijn
belangrijke droom over Saddam, maar ik moest het
antwoord aan mijn benevelde geest schuldig
blijven vermits ik al weer revolutionair vroeg wakker was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten