In september was er een donderslag bij heldere hemel,
Open School werd met een pennentrek iets meer gesloten.
Mensen zonder papieren genieten niet meer van het
recht op onderwijs. Nu moeten ze manu militari
worden geweerd uit de klas, met de nodige drama’s tot gevolg.
Mensen zien hun kansen slinken op de gewenste documenten,
hun wil tot integratie haast onmogelijk aan te tonen.
Pascal Smet heeft zeer willekeurig beschikt zonder
raadpleging van het middenveld, sans papiers kunnen toch niet stemmen.
Pascal Smet komt niet terug op zijn beslissing, tenzij
het grondwettelijk hof anders beslist. Spijtig genoeg
leeft dit debat niet bij het grote publiek en is elke harde
beslissing koren op de molen van een rechts kiespubliek.
Ach, een politicus leeft bij de gratie van zijn populisme,
draaiend naar de waan van de dag of andere krantenkop.
Al zei Kennedy toch wel dat het nemen van
een impopulaire beslissing het teken is van echte politieke
moed in True Faces.
Voor Pascal Smet is het nemen van een impopulaire
beslissing misschien wel politieke zelfmoord, al
besluipt me toch het gevoel dat Piqué wel eens
gelijk kon hebben toen hij Smet benoemde als onbenul.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten