Zaterdag is vaak een dag voor lange gesprekken
van uren zonder Wenstminsteriaanse baten
Samen kletsen over liefde en valse trekken
van diegene die het durfde ons te verlaten
over hoe het nu verder moet als Molièriaanse vrekken
zo zaten we lieflijk te ratelen en te praten
al zat ik met mijn hoofd reeds in hogere vertrekken
toen we het eenmaal hadden over haar huis zijn maten
Maar toen we naar boven gingen naar Dirk en Leni
zaten daar al oude vrienden en ook een Fransoos,
Bob genaamd, die mijn verpleegster bestookte
met rake zinnen en goede luim, zodat ik kweenie
hoe jaloers moest toezien dat het was wat broos
onze intimiteit en het op de 57 weer spookte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten