Songtekst nr: 79

Een dag, vermetel als een distelige roos

Een dag, zo mooi
vol van schitterende naaktheid
vol van feestgedruis
rinkelende glazen
vergulde schotels en een bleke taille

Mijn kwelling kwam bovengronds
met piekerende ogen
en een kapsel vol van punk
met versleten kettingen
en kapotte veiligheidsspelden

Je leerde me een spook te zijn
enkel voor jou kom ik dwalen
in de herinnering aan ons samenzijn
en ons toekomstig verleden
onverwerkt als je eerste lief

Het zomerrood stond nog op je armen
en verbleekte bij ieder parmantige sproet
rood haar, als een broeierige feniks
die voor iedere sproet
wel een ziel heeft gestolen

Maar die dag,
de dag van distelige rozen
rook ik het scharlaken stuifmeel
de smaragden lavendel
en het aroma van wilde liefde

Die ene dag,
dat ik in je armen lag,
snuffelde aan de krater van je navel,
en keek in blauwgroene irissen
die me morgen als zouden vergeten