Single column: single zijn in stadia

Single zijn is een ervaring, een proces.  Een proces vaak van wanhoop, hoe vaak heb je vroeger niet in een bar gezeten om haast ademloos toe te kijken hoe een single vriend probeerde te scoren bij een knappe vrouw, meestal duidelijk boven zijn theewater en niet in staat om te scoren tenzij de vrouw gecharmeerd was door zijn onbeholpenheid.  Vaak was je aan het supporteren, een avondje mensen kijken, vaak vermakelijker dan de beste voetbalwedstrijd of de beste film.  Immers, als ik 90 minuten gefascineerd wil zijn door 2 ploegen die er niet in slagen te scoren, volg ik maar beter een single vriend naar de dichtstbijzijnde bar.

Single zijn is in de eerste plaats een transformatieproces, een toestandsverandering van de veilige geborgenheid naar de wrede wereld die je alleen moet trotseren met alle ongemakken van dien, die al vroeger besproken zijn.  De duurdere single-kamers op exotische bestemmingen, de vreemde blikken als je alleen eet in een restaurant, de etentjes met koppels waar je je onveranderlijk de vreemde eend in de bijt voelt of erger nog het vijfde wiel ; ik gok erop dat als u kan putten uit uw rijkelijke single-ervaring u nog meer voorbeelden kan aanhalen van discriminatie van de singletijn.  Als u gekatapulteerd wordt uit uw veilige bestaan naar een voor u onbekende wereld, is dit te vergelijken met een rouwproces, of beter nog een overbekend gevoel van verlies. Elisabeth Kübler-Ross onderscheidde in het rouwproces 5 fasen, als u er in slaagt deze te doorlopen, kent de singletijn vaak nog een 6de fase die ik u niet wil onthouden, een fase van hoop.  Maar voor u daar bent, moet u in het reine komen met het het verlies van uw relatie.  U doorloopt de 5 fasen, waarbij deze niet lineair moeten verlopen, u kan een fase overslaan, of langer verblijven in een fase dan de andere, maar de grondstroom van de 5 stadia van verlies zijn duidelijk, het is een opbouwen naar de 6de fase, maar ik ga te snel.

Fase1: Ontkenning: “Dit gebeurt niet bij mij.”

Ontkenning is een bewuste of onbewuste weigering om de realiteit onder ogen te zien. Het is een natuurlijke vorm van zelfbescherming. Het helpt om zelf te bepalen in welk tempo het verdriet wordt toegelaten. We laten niet meer binnen dan we aankunnen. Sommige mensen blijven echter opgesloten in deze fase.Misschien hebt u het ook al wel gedaan, op fb uw relatiestatus niet aanpassen omdat u zogezegd moeilijke vragen wil ontwijken.  De geest is een broeihaard en kweeklaboratorium voor afweermechanismen van de negatieve soort, zoals ontkennen, rationaliseren en goedpraten.  Iedere huis-, thuis- en keukenpsycholoog zal mijn veralgemenende uitleg weglachen, maar u, als ervaringsdeskundige, weet ongetwijfeld waar ik op doel.

 

Fase 2: marchanderen: ”Ik beloof een betere persoon te worden als...”

In deze fase probeert men te onderhandelen. Men belooft het één te doen als er iets anders tegenover staat. Men denkt bijvoorbeeld "Als ik vanaf nu heel aardig ben voor iedereen, dan kan ik vast mijn kinderen nog wel zien opgroeien". Veelal is de hoop (op herstel) een grote drijfveer. Het ene gedrag wordt met het andere beloond, vaak is er in deze fase fase sprake van een grote meegaandheid of zo u wil dociliteit of zoals ik het vaak noem het doorslikken van je trots.

Fase 3: Woede: “Waarom met mij?

Als de waarheid tot iemand is doorgedrongen ontstaat er vaak boosheid. In deze periode is de rouwende meestal moeilijk te benaderen. Onder de woede ligt de pijn.  De periode van de scheldtirades al dan niet ongevraagd aan het adres van uw ex, geen stichtende periode als ik mijn eigen tirades in overschouw neem

Fase 4: Verdriet en depressie: ”Ik geef het op.” Wanneer men de realiteit begint te accepteren komen gevoelens van verdriet, spijt, angst en onzekerheid naar boven.  Vaak dienen ook verliezen uit het verleden zich weer aan.  De rouwende is bijna niet meer te bereiken.  Men kan behoefte hebben aan het steeds weer uiten van verdriet.  Op de bodem van het verdriet lig vaak woede.  Onderdrukte woede is vaak de oorzaak van depressie.  Iedereen worstelt al eens met demonen, u bent zeker niet alleen, het toelaten van vrienden en een luisterend oor kan een belangrijke stap zijn naar de volgende fase.

 

 

Fase 5: : Aanvaarding: “Ik ga verder met mijn leven.”

Als iemand voldoende tijd en vaak ook enige hulp heeft gehad om door de genoemde fasen te gaan begint men de realiteit te accepteren. Er komt berusting en men kan onthechten, loslaten. Loslaten is niet hetzelfde als vergeten. Het is het verlies een plaats geven in het leven en verder gaan.  Men ziet eindelijk een uitweg, het ergste van de ellende lijkt voor bij, en maakt zich klaar voor een nieuwe fase, de fase van de singletijn.

Fase 6: Fase van de flirterige Singletijn: "Ander en beter, misschien is break-up sex, nog geen eens zo'n slecht idee, waarom heb ik zoveel tijd verspild?"

Als u nieuwe stappen zet in deze fase, lijkt dit in de eerste plaats geboren uit een knagende wanhoop.  Zelfwaarde en zelfbeeld staan nog niet hoog in het zenit, maar de eenzaamheid knaagt, u bent actiever op sociale media, gaat weer eens uit in plaats van te zitten kniezen thuis, u begeeft zich op glad ijs.  De eerste keer komt u vanzelfsprekend van een kale reis thuis, potentiële partners ruiken uw wanhoop vanop een kilometer afstand, hoezeer u ook uw best doet, u probeert u voor te doen als iemand die u nog niet bent, de zelfverzekerde singletijn.  

U bent terneergeslagen, maar langzaam verandert er iets, u leert terug te praten op een flirterige manier, er is terug aandacht voor uw persoon, u geeft niet meer om uw imago, u hebt zelfvertrouwen te koop en dit straalt af op uw profiel.  U hebt succes, niet meer geboren uit wanhoop, maar uit een algemene tevredenheid met uw zelfbeeld, eindelijk is het glas terug halfvol.  En u zal zien hoe snel u uw zelfvertrouwen herwint bij het eerste vallen van de zwaluwen, de eerste tekenen van de lente, die eerste vriendelijke, en flirterige woorden uitgesproken aan uw adres.