Langzaam verspreidt zich weer dat
bekende gevoel, een knoop in een
onrustige maag, droge mond en
zenuwachtig samengeknepen handen.
Moeilijkheden om te spreken in groep,
zorgen om je imago en een overdreven besef
van de werkelijkheid, klaar om ieder
klein teken te analyseren in het negatieve.
Slechts af en toe beschik ik over de zekerheid,
dat de mening van de buitenwereld me
Oost-Indisch koud laat, jaloers kijk ik
naar de arrogantie van de zelfzekere mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten