woensdag 25 april 2012

Sonnet 123

Ik wil graag de onbekende bedenker van de minirok volmondig bedanken
voor de luisterrijke manier om talige benigheid ideaal te verpakken
ik vertoefde visueel op een puntige berg met indrukwekkende bergflanken
toen ze plagend vooroverboog over mijn stoel om een ver glas te pakken
ik was gezegend met een mooi panorama en trok zedig aan de zoom van de ranken
tot ze flirterig zei “laat ik iets teveel zien” , ik wenste onmiddellijk voor maretakken
de Vlaamse DSK indachtig mompelde ik iets onverstaanbaars en vele wanklanken
een single man in de handen van een mooie vrouw is als yoghurt in zakken
waarschijnlijk lekker en natuurlijk maar te wensen is iets stevigs
een beetje weerwerk voor zachte martelingen en foltertuigen
de duivelin in haar kent haar weerloze pappenheimers
ik verkies alleen die schoonheid met iets kwaadaardigs
zaterdag moet ik haar maar liefdevol overtuigen
waarschijnlijker haalt ze me als een limoen door de citruspers



Geen opmerkingen:

Een reactie posten