Ik bekijk je ondergang
je langzaam vergaan
met plezier, met leedvermaak
auto-destructie in zijn hoogste graad
als een toevallige passant
een kwaadwillige buur
Een zonderling
onevenwichtig
weggerukt van zijn paard
in een desolate woestijn
van overbodigheid
ik bekijk je argwanend
ik ben de middelmaat
ik ben het graviteitspunt
om mij zwerft de energie
de eindeloze banen
elektronen en neuronen
vreedzaam verenigd in een strijd tegen haar creator
ik ben de ondergang
ik ben het verlangen
ik ben de norse blik
ik ben de dorpeling
ik ben het BIN
ik ben de kliklijn
ik ben alles wat je vreest
Ik ben je superieuriteitsgevoel
je middelmatigheid
je conformisme
ik verlies de strijd
als non-conformist
assimileer of verga
wij dulden geen afwijking
wij zijn de BORG
in een realistische versie van Star Trek
Ik klaag
ik kanker
ik betreed
jouw plek, jouw territorium
omzoomd met bepiste bomen
ik werp een nieuw geurspoor uit
dat van de onvolmaaktheid
het aanpassingsvermogen
wij staan neus aan neus
maar niet bevlogen als in een inuït-ritueel
als in the good, the bad and the ugly,
waarvan ik alle rollen op me neem
in een trieste eenakter
op het podium van mijn bestaan
Jezlef niet te aanvaarden, je niet goed te
voelen in je eigen vel, constant willen veranderen,
weg van de zelfgenoegzaamheid, besef je wel dat ik jou
even vreemd als ik aflees uit jouw afkeurend staren
Je doodsheid, je geestelijk verval
je middelmatigheid, je passen in je eigen
beperkte bestaan, the kingpin in je eigen straat
met rode huizen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten