De splitsing van België

De splitsing van België is een selffulfilling prophecy
wishful thinking voor de een, een doemscenario
voor de ander.  Een realpolitik gespeeld door gemeenschappen,
culturele entiteiten.  In Vlaanderen is de grondstroom Vlaams,
in Wallonië Waals, gespleten door een taal als splijtzwam.

Brussel is de hoofdkwestie, een Brusselaar voelt zich eerder Brusseleir
dan Vlaming of Waal.  De onwil tot kiezen bepaald door zijn
ambiguïteit en versterkt door zijn Europese verankering,
als buitenbeentje in België.

Beide gemeenschappen eisen Brussel op, willen het inlijven,
annexeren, Vlaanderen houdt koppig vast aan zijn Vlaamse gordel,
de Vlaamse belegering van een in oorsprong Vlaamse stad,
die volledig is verfranst.  Wie wel eens in Brussel komt,
merkt de onwil van velen op om het Nederlands nog te gebruiken, 
gekruid door een constante stroom van buitenlanders, die eerder Frans
verkiezen boven de taal van Vondel.  Wallonië met zijn zielige pogingen
tot de corridor, het doorbreken van de belegering als het ware.

De oplossing zal er nooit komen als beide partijen, de Vlaamse en Waalse gemeenschap,
koppig blijven vasthouden aan het inlijven van Brussel.
De oplossing is enkel mogelijk als in het confederaal los staatsverband,
dat vroeger België was, 3 volwaardige gemeenschappen ontstaan, Vlaanderen, Wallonië,
en de Europese stadstaat Brussel.  Een continuatie van het huidig staatsbestel als het ware, waar
federalisme wordt vervangen door cofederalisme en seperatisme.  Gewestgrenzen, met 
een stippellijn worden staatsgrenzen.

De stadstaat Brussel is levensvatbaar, en is een experiment
in het opgeven van nationale soevereiniteit ten voordele van het Europees experiment,
Brussel moet de eerste volwaardige staat worden die oplost en zich volledig
integreert in het Europees experiment van een volkenunie.  Brussel geregeerd door de technocraten.

België is een afspiegeling van Europa, het Europa met de 2 snelheden is een
afspiegeling van België met 2 snelheden.  De Noord-Zuid opdeling, rijk-arm 
is ook aanwezig in Europa. Toch zijn er tendensen van regionalisatie en meer Europa
die niet noodzakelijk tegenstrijdig moeten zijn.  De Vlaamse nationalisten zullen enkel slagen
als zij de technocraten stroop om de baard smeren en iets opgeven, hoezeer
de nadruk ook ligt op de moeder der verkiezingen.

De bal ligt in het kamp van de traditionele partijen die vasthouden aan hun machtsbastion, en
tegen beter weten in een nar/koning ondersteunen, die Zijn Blijde Intredes afwerkt als
was er geen morgen.  Als de narren hofhouden, en de vos de passie preekt, boer, pas op je ganzen. 

Fons pereos is al afgeschaft, het troetelkindje van het ancien regime, en haar
vertegenwoordigster Fabiola, laat het een voorbode zijn voor een abdicatie van het gehele geslacht der monarchen.  Met belangstelling kijk ik toe of er duizenden zullen zijn
die Filip toejuichen op 27 september in Antwerpen, BDW zal er alles aan doen 
om te verhinderen dat Flupke op publiek kan rekenen in A'pen, met een
verbanning naar de Nassaustraat als ludiek protest.