een houten achtbaan
de wereld op zijn kop
de wereld als schelp
geluk als motto
tegenslag beschouwd als ervaring
grotendeels, halfslachtig
vermorzelend
ongeloofwaardig
de kronkels der realiteit
ik, jij, het oneindige
vriendschap het koren
kaf de verdwenen vrienden
oppervlakkigheid als leuze
ik doe niet meer mee
ik wil meer
ik wil alles
ik verlang
ik verkrijg
ik oogst
wat ik nooit wou zaaien
een leven van toevalligheden
wispelturig als een koude slang
vergeetachtig
tot mijn geluk en spijt
doordrongen van beelden
ik herinner
ik mismaak
ik ben defect
onvolmaakt
menselijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten