De schoonheid van een beeld

De schoonheid van een beeld,
u kent het wel, op fb, ontroerd te zijn door
een mooie foto, een prachtig lied
al pleit het tegen mijn eigen winkel,
ik immers, semi-professionele dichter,
salonvertaler, woordensmid van nature

ik ben snel ontroerd,
gepakt door een beeld,
mijn gemoed schiet vol,
het beeld heeft me te pakken
een beeld zoveel krachtiger dan een gedicht
al ben ik niet de grootste kunstenaar

Daarom combineer ik,
gedichten met beelden en muziek
een totaalbelevenis
emotie oproepen toch mijn taak,
waarvoor ik het doe
want rijk zal ik er niet van worden,
van de rijmelarij,
daarvoor ben ik te beperkt,
te weinig getalenteerd
Geen Neruda in spe,
hoe vaak ik hem ook herlees
en met mijn ogen steel,
zijn niveau zal ik nooit bereiken,
hij die met enkele woorden een wereld schept

Hoog richten
dat is toch mijn doel,
god in mijn eigen universum
van woorden en beelden
al ben ik wel verheugd over het stijgend aantal lezers
maar succes is relatief
wanneer ben je echt tevreden
over je eigen vondst
afgetreden paden bewandelen,
alles is reeds gezegd en geschreven
ik recycleer enkel succesvol

 Blij met uw erkenning
al is het stilzwijgend
ik blijf uw dienaar,
op gedichtendag des te meer,
dichter des vaderlands zal ik nooit worden
maar ik ben blij
mijn hobby is bepaald
ik blijf zweten en wroeten
voor af en toe een parel
maar vooralsnog is mijn oester hermetisch gesloten
wrik naar hartelust, hopelijk vindt u wat u zoekt

Zeg me wat u vindt,
onomwonden,
zonder blad voor uw mond,
uw retorische feedback wordt geapprecieerd
niet erger voor een kunstenaar, omstreden woord,
dan onverschilligheid en schouderophalen

Ode aan het rustige leven of de illusie van mijn duistere kant

Zachtjes kabbelt het leven verder
van baisse over hausse,
van dieptepunt over hoogtepunt
van climax naar anticlimax

Een salonfähige überanarchist,
van communist naar nationalist,
"et alors, zut"

Ik besluit te kapituleren
ik kapittel mijn ondergang
ik bekeer de  heidenen
gisteren was u met zo'n 110
lezers wel te verstaan
ik ben verguld
mooie cijfers voor een prutser en een pingelaar
van onze mooie Nederlandse taal

Ik recycleer 
oude foto's in een nieuw jasje
soms ben ik gewoon te lui

Waar is mijn hang naar het rebelse
lastig om toe te geven dat je duistere kant
bijna je ondergang was
ik ben tevreden
met de zachtheid, het voortschrijden van de  tijd
het vergroten van mijn intellect in een ballet met
een duidelijke pirouette richting minder haar

De Reiseleiter van mijn bestaan
de zondebok van mijn vermogen
de besluiteloze adelaar
die cirkelt over het karkas
van mijn dadendrang

De man die zijn haar kort liet knippen
met zoveel onvermogen
communicator van zijn zoveelste knoopsgat

Ik vermoed
zij benevelt
vernevelt
resultaatgedreven onverlaat

Waar is mijn IQ
waar mijn EQ
achtergebleven in de strijd
voor de madness van King George

 

 

Schaamteloos, besluiteloos, hartverwarmend

Maanstand , poreus gefluister

binnenpretjes

ik bemin de kleine dingen

de vergeten zaken

de onderdrukking van de geest

Ik talm,

ik vrees

ik gist

Het grote hart vermag meer

het verstand besluiteloos

als ik je benader, vlucht ik weg

verloren in mijn ziel

doordrenkt van je warmte

moeiteloos vermaak

je gaat, je vertrekt

ik kus een koude wang

als ik kon, ik stal voor je de maan

ik bezorgde je de sterren

ik ben enkel mezelf

verloren in mijn verleden

ik voel je gekwetstheid

ik bezorg je kippenvel

Langzaam streel ik je toekomst

gevangen in het heden

vluchteling van de tijd

eigentijdse maagd

bestookte vuurpijl

mijn dragonder

mijn ka

mijn alles

De simpele dingen

Genietend zie ik hem al staan
wanneer ik in de massa vertrek op het werk
uitkijkend naar een vertrouwd gezicht
lachend loopt hij naar mij toe,
mijn niet zo kleine neefje al,
al een kleine man van 11,
een miniman weliswaar
met soms een te ernstige blik
maar nu met jongenslach

"Nonkel Bart", soms verspreekt hij zich nog
en vergeet hij dat hij me niet stoer enkel nog Bart noemt,
"nonkel Bart", "al die mensen liepen naar hun auto", "en hard",
een voor mij vertrouwd fenomeen voelt vreemd aan
in een jongensdroom
"Waarom?", ik leg hem uit dat die mensen die lopen
de file op de parking willen vermijden, onvermijdbaar als
4000 man tegelijkertijd het bijltje neerlegt en de pijp aan Maarten geeft...

Wij rijden naar huis, hij luistert naar MNM, ik naar studio Brussel,
wij komen een CD overeen en bespreken waar we gaan eten,
ongezond, kan niet missen, maar voor een keer eens niet MC Donalds,
maar de plaatselijke pitta

"Ik heb honger" hoor ik naast me opklinken naast het
gezoem van zijn spel op tablet, hij parkeert bussen, en rijdt met bussen,
ik vraag hem "ben je geïnspireerd door de bussen bij Van Hool?"
hij grinnikt, en rijdt terstond met een kraan, en schiet een
automatisch wapen leeg :"Is dat nu een machinegeweer", ik ontken.

Zijn maagje gromt, en terstond bestelt hij de grootst mogelijke schotel,
een duidelijk geval van jeugdige overmoed,
ik laat hem doen, en bestel een kleine maaltijd.
"Oh", zijn ogen worden groot als hij de massa eten ziet die
voor hem wordt neergezet, hij valt aan, netjes al het vlees verorberend, en de groentjes
overbodig, ik geniet, hij geniet.

Ik luister onwillekeurig naar de grootspraak van 2 zakenmannen
aan het tafeltje naast mij, en prijs me gelukkig met mijn gezelschap.
Halverwege het bord kan hij niet meer, en kijkt me verontschuldigend aan
"Tis gewoon teveel", ik had het enigszins verwacht en verwissel mijn bord met dat van hem,
nadenkend groentjes kauwend op een mooie woensdagavond in pitta tuba .

De zus is daar met haar man, ik zijg neer op de zetel en houd me bezig met de poes,
hij had een slechte toets gedaan, de kleine man, waarschijnlijk te weinig geleerd,
jeugdig verdriet, de stemmen sterven uit, en ik ben weer alleen met de spinnende poes,
met mijn herinneringen aan een winterwoensdagavond in pitta tuba.

Slaapstand

Ik ben onspannen
ik ben lui
zachtjes lig ik op mijn rug
in de fragiele zetel
met jou op mijn buik
te luisteren naar de stilte
en te staren naar het zachte gespin
dat je voortbrengt als ik met een trage
hand over je mooie vacht wandel

Je enige bekommernis is het terugtrekken van de hand
het baasje dat soms wegzinkt in gepeins
een zacht kopje kopt met aandrang
de dagtaak niet te laten gaan
is het niet zijn taak
ervoor te zorgen dat jij gelukkig bent
dat jij straalt

Ik weet niet wie wie meer nodig heeft,
besteedt zij haar tijd meer aan mij dan ik aan haar
wat gaat er om in die kleine harde schedel
achter die prachtige schuine ogen

Ik streel haar vacht
speel tot haar verveling met de omrollende oren
tot ze er genoeg van heeft
en besluit de zachte buik met die plagerige hand
om te wisselen voor een harde decoder in rustige vergevende slaapstand

Natuur

Soms volstaat een enkel woord

soms een zin

vaak volstaan geen duizend verzen

om de schoonheid te beschrijven die vrij wordt aangeboden in de natuur

gratis, voor niets, dat Apple daar maar een puntje aan zuigt

of Monsanto voor ze weer een patent neemt op broccoli

ach, ik draaf weer door

geen mooier manier om mijn zondag door te brengen

dan te dromen van een lichtlijn

te dromen van verre reizen

en de pracht van de natuur

mijn hart heb ik alvast verloren,

mijn hart heb ik alvast verpand

aan een bepaald meisje

en aan mijn maïtresse, de natuur

hopelijk kunnen ze samen leven

hopelijk komen ze overeen

immers, slecht vrijen met een boom of een everzwijn