De strijd in Syrië is nu ook losgebroken, eindelijk kan je zeggen. De burgerbevolking vroeg al 3 jaar voor een militair ingrijpen in de Syrische burgeroorlog, het is eindelijk zover. De redenen zijn legio om nu over te gaan tot een militair ingrijpen. Vanzelfsprekend zou ik willen zeggen dat de menselijke catastrofes, en de genocides die ISIS pleegt in zowel Syrië als Irak de doorslag hebben gegeven, dat is toch de officiële lijn. Logischer lijkt me dat de arrogantie van ISIS om de USA te betrekken door Noord-Irak binnen te vallen en een gevaar te worden voor de oliebevoorrading van de wereld, een tweede oorzaak is. Een derde reden is het helpen van een bondgenoot, de Peshmerga, de Iraaks-Koerdische beweging voor een onafhankelijk Koerdistan, heeft al lang aangedrongen om ISIS in zijn bolwerk Syrië aan te vallen , om de Koerdische strijdkrachten te ontlasten. Een bijkomende reden waarover minder gesproken wordt, is de angst voor de opkomst van de politieke Islam sinds de Arabische lente. Als je de coalition of the willing bekijkt, die nu strijdt tegen ISIS en Syrië, is deze samengesteld uit de USA, Australië maar vooral Bahrein, de VAE, Qatar, Jordanië en Saudi-Arabië. Deze Arabische landen zijn broodnodig voor de USA, omdat ze de burgerbevolking wil duidelijk maken dat het niet om een strijd van het Westen tegen de islam gaat, zoals Al Qaida al jaren beweert, en wat ook het algemene gevoel is wat leeft van Brussel tot Bagdad. Deze Arabische landen hebben een hemelse schrik van de opkomst van de politieke islam, ze zijn als het ware moderne dictaturen met een minimum aan democratische inspraak van de burgerbevolking. Deze landen zijn overduidelijk voorbeelden van autoritaire plutocratieën, waar vooral de rijken aan de macht zijn en zich blijvend willen verrijken met olie-inkomsten. In ruil voor de morele steun, vooral op het gebied van militaire inlichtingen, kunnen deze regimes rekenen op de steun van de USA om te blijven bestaan ondanks een duidelijke democratische beweging in omringende landen als LIbië, en Egypte met alle revolutionaire zure opstoten. De USA hebben dit experiment met democratie altijd met lede ogen aangezien. Het is de realiteit dat na een revolutie, geen westerse regimes aan de macht komen, de zogenaamde liberale democratieën naar Europees model, maar eerder theocratische, of autocratische regimes die mogelijk een tegenstander kunnen zijn voor de machtspositie, de invloedssfeer van de USA en uiteindelijk de oliebevoorrading.
Versta me niet verkeerd, ik ben een grote voorstander van bombardementen op Syrië, en de machtspositie van Bashar Al- Asad, niet enkel het bolwerk van ISIS. Het zal moeten blijken welke realiteit zich ontspint op het slagveld, of na de uitroeiing van de ISIS-tumor ook Bashar Al-Assad, een dictatoriale tiran die verscheide massamoorden op zijn actief heeft, wordt aangepakt. Het lijkt me haast onmogelijk dat de USA en the coalition of the willing stopt na het verslaan van ISIS en zich terugtrekt om Bashar Al -Assad toe te laten de brokstukken en restanten van zijn land terug onder controle te krijgen. Assad heeft zich in de ogen van de wereld al te veel gecompromitteerd. Maar laat ik niet teveel vooruitlopen, deze oorlog is een strijd tegen ISIS, om welke reden dan ook, een lastige vijand die moet worden verslagen.
Ironisch is dat de zelfverklaarde profeten van het islamitisch kalifaat, ISIS de grootste tegenstanders worden intrinsiek van de politieke islam, wat ook wel beseft wordt in pan-Arabië. Ik hoop enkel dat de oorlogsinspanning van de USA niet vele jihadisten zal verleiden om het uiteindelijke conflict met het westen uit te vechten, ik hoop dat de groei van ISIS in getalsterkte beperkt blijft. Uiteindelijk hoop ik dat de Arabische bevolking, en vooral de Soennitische bevolking beseft, dat het steunen van ISIS haar gerechtvaardigde verzuchtingen niet vooruithelpt. Maar in deze ben ik hoopvol, hoe beter geïnformeerd, en beter geschoold, hoe minder steun voor de extremisten van ISIS. Is terrorisme uitsluitend niet enkel een broeihaard van armoede, onwetendheid, en sociale uitsluiting zonder echte gevoelsbasis in de harten van de mensen. Laten we het hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten