Kernuitstap gedwarsboomd door industriële massahysterie

Misschien kent u wel het theoretisch kwantummechanisch experiment van Schrödinger, beter bekend als Schrödingers kat.  In een theoretische proefopstelling (geen katten werden gemarteld tijdens deze proef), bevindt zich in een afgesloten stalen koffer een proefbuisje met radioactief materiaal , een hamer, en een volledig onschuldige kat.  Omdat het niet zeker is dat de hamer gaat vallen en het proefbuisje wordt vernietigd, waardoor radioactieve straling vrijkomt, is het bijgevolg niet zeker of de kat na een uur dood is of nog leeft, ergo is het mogelijk dat de kat zowel dood is als levend, dat de kat zich dus in beide toestanden bevindt.  Er kan alleen empirisch bewezen worden dat de kat dood is of nog leeft, als je de doos opent, wat niet is toegelaten.  De kat bevindt zich theoretisch dus in beide zijnstoestanden: zowel dood als levend.
Het experiment van Schrödingers kat, vulgariserend en veralgemenend uitgelegd.  Dit is natuurlijk een theoretisch model, dit kan enkel in theorie, maar zo is het ook vaak in de wetenschap, vaak zijn tegenstrijdige waarheden in een onderzoek mogelijk tot een keuze ex negativo uitgesloten wordt.

Dit was tot voor kort ook de stand van zaken in de wetenschappelijke benadering van klimaatopwarming.  Bepaalde aspecten van de klimaatopwarming waren onmogelijk in een laboratorium te bewijzen, vaak waren meerdere opties mogelijk, waardoor een wetenschappelijke onzekerheid is ontstaan, waarop de industrie handig inspeelde.  Om de brede consensus na "An Inconvenient Truth" te doorbreken betaalde de industrie bepaalde wetenschappers, die omwille van financiële zekerheden, de premisse van de opdrachtgever wouden bevestigen.  Meestal was dit de stelling dat broeikasgassen niet zo schadelijk waren voor het klimaat, niet rechtstreeks verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde.  Deze stelling werd dan gelobbyd bij ontvankelijke politici, waardoor het klimaatdebat jaren vertraging opliep.  Een gemakkelijke schuldige is de USA, ten tijde van George Bush Jr., een notoir voorstander van de energiesector, maar ook Rusland was een berucht opwarmingsnegationist, de BRIC-landen (Brazilië, Rusland, India en China) vonden hierin een gemakkelijk excuus om hun energiehonger met vervuilende kolencentrales intact te houden.  Overal waar de economie sterk stond, en de energielobby eveneens, kan men stellen dat de zogenaamde klimaatopwarmingcritici opdoken, afwijkende meningen van wetenschappers die de algemene consensus van klimaatopwarming betwijfelden ten voordele van de uitgangspunten van de industrie wiens honger naar het verbruik van fossiele brandstoffen niet gestild raakte.  Het drama van de bio-energie industrie is dat deze nog altijd ruimschoots duurder is dan het opwekken van energie met vervuilende fossiele brandstoffen.  Van het moment dat de belangen van de economie de ecologie overstijgen, dat de winstgevende hernieuwbare industrieën winstgevend worden, komt er een boom in deze energietak.

Of er zou een goede crisis moeten komen, een Europees Fukushima, een olieschaarste om de geesten in de goede richting te wijzen.  Duitsland heeft met zijn beslissing van de kernuitstap artificieel zo'n crisis veroorzaakt, waar de industrie achteraf de vruchten van kon plukken, na weliswaar een industriële ontluizingsperiode.  Een crisis is altijd bevorderlijk voor het aanscherpen van de geesten, of het doordrukken van moeilijke veranderingen.  Waarbij ik natuurlijk niet wil pleiten voor wannabe-terroristen om idiote acties op te zetten, ik pleit voor een kernuitstap, vergelijkbaar met het Duitse energiemodel om de bevolking te dwingen anders te denken over hernieuwbare energie.  Dat Electrabel, dat ik graag omdoop in Electrabrol, hierin een vuil spel speelt, is niet verwonderlijk, zij ijveren al jaren voor het behouden van hun fenomenale kortetermijnwinsten.  De propaganda van Electrabrol en de kernlobby is ergerlijk, maar onvermijdelijk.  De houding van NVA in deze is te betreuren, en verwerpelijk.  Dat de energiereus een soort van institutionele onzekerheid veroorzaakt met haar berichtgeving over een mogelijke black-out, stoot me tegen de borst. Dat de overheid hierin meegaat, bewijst een geheime agenda waarin de bevolking moet worden rijp gemaakt om een immens impopulaire beslissing door de strot te rammen van de bevolking: het langer openhouden van de kerncentrales.

Misschien vindt u mijn mening te populistisch, dan had ik u graag om de oren geslagen met de wetenschappelijke consensus over fundamentele klimaatinzichten:

*De toename van de concentraties van broeikasgassen in de atmosfeer die gaande is sinds het begin van de industriële revolutie kan de energiebalans van de aarde zodanig wijzigen dat het klimaat erdoor verandert;
*Deze toename van broeikasgassen is hoofdzakelijk veroorzaakt door menselijk handelen en hangt in het bijzonder samen met het toenemend gebruik van fossiele brandstoffen
*Wanneer de CO2 concentatie verdubbeld is ten opzichte van het pre-industriële niveau zal de wereld gemiddelde temperatuur aan het aardoppervlak toenemen met ruwweg 1,5°C tot 4,5°C.  Scenario studies voorzien dat deze verdubbeling in de loop van de 21ste eeuw bereikt zal worden.
*Het tempo en de mate van klimaatverandering kunnen in belangrijke mate beïnvloed worden door technisch haalbare emissie reductie maatregelen voor de betreffende gassen.
(Bron: JP van der Sluijs, Onzekerheden in Risicoanalyse van Klimaatverandering)

De wetenschap mag zich bijgevolg niet meer in haar ivoren toren terugtrekken.  De klassieke vorm van wetenschappelijke analyse door wetenschappelijk experimenteren voldoet niet langer: er is maar een aarde beschikbaar, terwijl andere klimaat factoren niet permanent kunnen worden gehouden als in een laboratorium, maar onderhevig aan natuurlijke schommelingen.  Waardoor we aangewezen zijn op imperfecte simulatiemodellen.  Toekomstvoorspellingen zijn geen exacte wetenschap, maar kunnen wel een verontrustend toekomstbeeld scheppen.  De beleidsruimte ontbreekt om nu nog te aarzelen, er moeten beslissingen geworden die niet enkel de toekomst van onze generatie, maar ook die van volgende generaties bepalen.

De gevolgen van de klimaatopwarming ga ik niet langer uiteenzetten, dit is immers al veel langer en eloquenter gedaan   door Al Gore:




Ik kan alleen maar hopen dat u zich niet laat leiden door beleids- en industriële propaganda, de artificieel veroorzaakte massahysterie die enkel nog kan verergeren als we echt overgaan tot een blackout.  Als dan wordt besloten tot een uitstellen van de kernuitstap ten nadele van hernieuwbare energieën, zijn we vele jaren verder achteruit.  The captains of industry verwijzen graag naar het Duitse model in verband met loonmatiging en mini-jobs, ik zou in deze dan ook graag willen verwijzen naar de radicale kernuitstap die Duitsland zal doorvoeren in 2022, Zwitserland in 2034.  Italië is tot nu toe het enige land dat een volledige kernuitstap heeft doorgevoerd.

In 2009 ondertekenden de regering Van Rompuy en GDF SUEZ een akkoord waardoor de drie oudste reactoren een levensduur van 50 jaar zouden krijgen in ruil voor het belasten van de nucleaire rente.  Gelukkig dwarsboomde het vallen van de regering deze plannen.  In de plaats daarvan kregen we het compromisplan Wathelet, met zowel een gedeeltelijke kernuitstap als langer openhouden van de oudste centrales.  Ik vrees echter het ergste voor de toekomst, met CD&V en NVA in de regering.  Hopelijk schreeuwt de oppositie moord en brand: