en imiteer de schreeuw van de leeuw
ik loei als een bronstige buffel
de schoolbel, gehaat symbool, op een jongensGSM
Even later bereik ik hem toch
Daan voor ons tweedaaglijksgesprekje
hij lacht, hij is vrolijk
hij heeft mijn boodschap gehoord en is gelukkig
Niet omdat hij de verveling wil verlaten
als een nukkig kind met de TV als vriend
maar omdat hij na een jaar in de kliniek
uitziet naar schoolse routine
Hij was al blij 20 dagen met mama en papa door te brengen
na zijn afscheid, 10 augustus, in Gasthuisberg
soms is het moeilijk om met een eenlettergrepige woordkunstenaar
te praten, soms is hij een woordenwaterval
Ik druk op het belang van taal, voor een rekenwonder
geen sinecure, maar ook daarin heeft hij zin, zal hij
ook moeite doen, en voegt hij zachtjes toe, hopelijk
kom ik in klas 5 en niet klas 4, eerzucht van een ziekenhuisschoolverlater
Tijd voor kattenkwaad, angst voor sociale integratie
heeft de therapie hem veranderd, is hij een nieuwe roboscholier
heeft hij zijn emoties onder controle
dat hij gewoon zichzelf kan zijn ook in moeilijker situaties
Tics, en compulsief gedrag, soms overanalyse
laat een kind gewoon kind zijn
ik vervloek schoolpsychologen en CLB
bij mij is hij altijd een droom, een engeltje
“Bart, dat telt niet, het gaat om geladen groepssituaties”
gelukkig dat ik niet jong ben in deze tijd
ik was als kind ook getroubleerd en voer voor psychologen
“Bart, das niet hetzelfde” ik luister ootmoedig naar de zus
en besluit hem dood te knuffelen als hij nog eens komt
hem te verwennen alsof ik hem al jaren niet gezien heb
tot hij zich doodgeneert, als afsluiter zijn favoriete muziek
ook vervloekte dichters moeten mee met de moderniteit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten