te bevredigen, op de IQ test van
Bart Peeters, weet u nog,
scoorde ik ooit 132, maar toen ik
dat zei aan toenmalige
overbodige cafégenoten vonden ze
dat ik stoefte of nog erger loog
Nu was die test op mijn lijf
geschreven, opgesteld door journalisten en
deskundigen, die taal op het
voorste plan zetten, sindsdien probeer ik
af en toe mijn kennis toch te
bewijzen, terwijl ik me vroeger dommer voordeed, om aanvaard te worden, wat
natuurlijk ook een verkeerde reflex is
In talig, logisch redeneren ben
ik goed, de rekensommetjes zijn ondingen,
die ik meestal oversla, om tijd
te besparen voor de opgaven die me beter liggen,
test 1 is een makkie,
bovengemiddeld was mijn deel, met test 2 had ik al meer moeite, ik kwam
uiteindelijk uit op 15 goede, iets tussen 120 en 130 IQ-punten,
met dank aan de taalvragen, als u
nu denkt, dat kan je wel zeggen, toon ik mijn resultaten op test 3, waar ik
ging voor snelheid (6,9/30 min)en de cijferrijtjes gewoon gokte, met een resultaat van 80,8
% voorwaar niet slecht
Waarom zet ik dit nu online zal u vragen, wel ik hoop dat een
toekomstige
werkgever dit misschien leest, en geïnteresseerd is in een vat vol
met
overbodige kennis, baat het niet dan schaadt het niet, en ik weet
dat ik meestal
verstrooid overkom, waardoor ik niet tot hun favoriet kringetje
behoor, reken daarbij een
aangeboren verlegenheid, een onvermogen om mezelf te verkopen en
stress bij het solliciteren, en u begrijpt mijn drama
Kon ik mezelf maar eens bewijzen als copywriter, waarvoor ik mij
echt
interesseer in plaats van die dead end-jobs, cul- de -sac-jobs zo u wil
waar geen toekomst in zit en al helemaal geen levensvreugde, of kon ik het uitzingen met de verdiensten van mijn rijmelarij, ik was een gelukkig man…
waar geen toekomst in zit en al helemaal geen levensvreugde, of kon ik het uitzingen met de verdiensten van mijn rijmelarij, ik was een gelukkig man…
Toch, als ik nu mijn gedachteloop overlees, voel ik mij
niet helemaal 100%, het neigt veel naar intellectuele snoeverij,
maar vergeef het mij, ik ben wat gefrustreerd, met mijn
capiciteiten niet verder te geraken, is het immers niet veel
bewonderenswaardiger het volle te halen uit je potentieel,
veel meer aan te raden dan het onderpresteren, al denk ik dat vele
van mijn vorige managers wel eens aan het Peterprincipe zouden
kunnen lijden,
“In een hiërarchie stijgt elke
werknemer tot zijn niveau van incompetentie.
(In het oorspronkelijke Engels: In a hierarchy every employee tends to rise to his level of incompetence.")
(In het oorspronkelijke Engels: In a hierarchy every employee tends to rise to his level of incompetence.")
Geen opmerkingen:
Een reactie posten