Legende

Onlangs hoorde ik nog een spotje voor de ronde van Frankrijk,
"enter the legend" was de cryptische boodschap
iedereen wil herinnerd worden natuurlijk,
niet verglijden in de vergetelheid
maar minstens voort te leven als herinnering
de meesten doen het via een nageslacht,
ik echter, heb vrouw noch kinderen,
ben tot mijn spijt volledig vrijgevochten

Als ik wil herinnerd worden,
moet ik er in slagen
iets neer te schrijven
wat anderen later nog willen lezen.

Een naam te maken door mijn vingervlugheid,
niet als zakkenroller in Dickens traditie
maar als iemand die bovengemiddeld mooie zinnen kon vormen.
Al is dat alleen mijn grootste kwaliteit,
ik zal blijven oefenen tot ik er in slaag,
of I'll die trying
leven met ambitie is een mooie droom,
zolang de onvervulde hoop niet verwordt tot frustratie.

Ik vind van mezelf  te zijn op de goeie weg,
mijn schrijfsels zijn al veel minder ontoegankelijk
als hiervoor, goed zou ik ze nog niet willen noemen,
grappig af en toe, ontroerend af en toe,
 lengendarisch, begot nog niet.

Meer lezers is al een begin,
ik staar onbegrepen naar grafieken en statistieken,
ben volledig te vinden voor random naakt,
mijn humeur stijgt per zwevende lezer,
die mijn blog vereert met zijn aanwezigheid,
zo ijdel ben ik wel
om me ernstig zorgen te maken over mijn eigen geestelijke,
en literaire kwaliteiten als u met weinig bent,
bent u echter met veel, voor een dichter natuurlijk een rekbaar begrip,
dan ben ik de koning te rijk,
als ik er ook maar van zou kunnen leven,
want aan hard werken, heb ik een broertje dood,
al is het wel goed voor mijn evenwicht,
maar dat is wellicht een utopische droom,
want zeg nu zelf, kent u een beroemde dichter??

En zo goed ben ik niet, al lijkt u soms wel te genieten
van mijn schrijven,
kende ik u maar wat beter, en zelfs intiem,
voor groupies ben ik altijd in.

Poe, Hemingway, Kafka, Huxley, Orwell, Tolkien
ze hebben de lat hoog gelegd, mijn grote helden,
maar wat ben je zonder hovaardigheid,
al ben ik al lang niet meer een mooie jonge god,
voor kinderlijke dromen is nooit iemand te oud.

Egypte - Tahrir

Na het Taksimplein in Turkije
weer onrust in het zogenaamde Midden-Oosten
of behoort Egypte nu eenmaal tot Afrika

"Verraad van de revolutie," luidt het
"Morsi heeft onze revolutie gekaapt"
"De Moslimbroederschap is pas sinds laat in de revolutie
 gestapt en heeft deze ingenomen"

Hoe je het ook draait of keert,
hoe graag het Westen de Arabische lente tegen de boezem drukt
en oren heeft naar het  revolutionaire streven van de jongeren
Morsi is desondanks democratisch verkozen,
de democratie weggooien omdat de meerderheid geen Atlantische
liefhebber heeft verkozen is niet mogelijk....alhoewel

Ik geloof nooit dat een land in opstand na jaren van dictatuur,
onmiddellijk kan overstappen naar de democratie...
ook democratie is een leerproces, hebben wij geen tijd gehad sinds
de oude Grieken om het proces te verfijnen, waar vele slaven ook
geen stemrecht hadden, alhoewel slaven sexy zijn gemaakt sinds
de seksslaven in Spartacus, lijkt me dit geen sexy bestaan,
ondanks onze grenzeloze verering van alles wat uit het oude Griekenland komt...

Hitler is ook democratisch verkozen, vergeten we al eens gemakkelijk,
tegenwoordig spannen de communisten en de neo-nazisten in Athene de kroon,
door het asociale neoliberale klimaat in Europa, toch ook het grootste experiment in
democratie ooit, in België kenden we het fenomeen van het Vlaams belang, die tegen
de geest van de democratie nooit aan de macht mocht komen door het al te gemakkelijk
excuus van het racisme, een dergelijke coup wordt voorbereid in 2014 om de NVA
van de macht te houden door de traditionele partijen, geïnspireerd door het koningshuis,
als de NVA in 2014 geen absolute meerderheid haalt,wordt ze door de jaloersheid
en de machtshonger van de traditionalisten geringeloord, alle democratie ten spijt

Hebben wij de Egyptenaren dan lessen te leren in democratie,
omdat het ons beter uitkomt. Daarom pleit ik voor een radicale oplossing:

voer de democratie pas in na een ontluizingsperiode van de dictatuur, na een
hervorming van het onderwijs, en de oprichting van de middenstand en het
functioneren van een gezonde economische staat.  Of u nu kiest voor een
regering van technocraten, zoals het Italiaanse voorbeeld ons leert na het afzetten
van zonnekeizer Berlusconi, een ander exces van het populisme.  Ik pleit echter voor
een autocraat, die de touwtjes stevig in handen neemt, en toch even niet moet afrekenen
met de ziektes van onze democratie, behaagziek door opeenvolgende verkiezingen ,
en inherent corrupt .  Immers alle macht corrumpeert, zeker de alleenheerschappij.

Mijn Egyptische broeders zullen het niet graag horen,
maar ik pleit voor de invoering van een nieuwe farao, als u niemand vraagt, mag u het desnoods
aan mij vragen, alhoewel mijn Arabisch is ondermaats.

Echter, de graaicultuur van onze verkozenen kennende, zal ook dit voorstel  het niet halen,
waarvoor ik de mosterd haalde bij niemand minder dan Fareed Zakaria.  Als u mij niet
gelooft, en dat lijdt geen twijfel, zou ik aanraden om zijn boeken over de liberale democratie
er op na te slaan, als zelfs hij u niet overtuigt, bent u ofwel politicus, en bezorgd om uw
schandelijk overbetaalde job ondanks uw nefaste kwaliteit,
of u bent kwaadwillig, of anarchist.  Want ondanks mijn duidelijk anarchistische trekjes,
doet het mij geen plezier te pleiten voor een tiran, ik verloochen enkel mezelf in het teken van het
gezond verstand.

De blues

 

Nina Simone zingt de blues beter dan ooit tevoor
elke noot als een streling voor de oren en een kwelling voor het hart
melkwegen van verloren gedachten en ideeën
duizenden lichtjes aan het firmament
zielen op weg naar hun eindbestemming
zwervend zonder veilige haven

ik bevind me op een tweesprong
wat heb ik nog te verliezen
het gevaarlijke pad van het zelfmedelijden
de duivel speelt Russische roulette met mijn gevoelens

Come on, save my soul
I want some sugar in my bowl

Het aloude gemis
over de eeuwen heen , over de generaties

early to bed, early to rise
please honey, love me till the end of time

  You took my love, and now you're gone
since I fell for you

it is so bad, it is so sad
I'm in love with you

I have the blues every night
since I fell for you

Meid, wat heb je toch gedaan
zo koud, zo harteloos
ons verleden hangt tussen ons in,
daarom kan het nooit lukken

Meid, die kus tussen ons was zonder verleden
die was voor de eeuwigheid

She left you now,
to weather this storm

Dwingeland zonder leger

Verloren ziel, verloren koninkrijk
hindernissenparcours met obstakels
het leven verandert om me heen
ik ben bewegingsloos en observeer

Niets zo pijnlijk als een negatie
ik twijfel, ben soms moedeloos
ik verander niet meer
besluiteloosheid blijft mijn deel

ik begoochel, ontgoochel
ik verlies
de strijd om enkel Pyrrhus te plezieren
ik verdrink mijn bruidsschat laveloos

ik huil, ik verlang, ik begeer
ik bemin, ik ontneem,
ik ben achteloos, dwingeland zonder leger

Ik bezegel, ik eis,
roep mij uit tot alleenheerser en rampgebied

Woensdag

Gewoon een dag als zovelen,
die voorbijsnellen in het jaar, voorbijlopen in de maand,
en voorbij strompelen in de week.
Woensdag, dag geprangd in het midden,
dag van noch vis, noch vlees, van terugkijken op
en vooruitkijken naar het weekend.

Woensdag, dag van de mddelmaat,
toch word je voor mij nog speciaal,
omdat ik woensdag altijd bel met Daan.

Onze vaste afspraak, die ik soms vergat,
al had ik toen wel een excuus,
jouw verdriet werd er niet minder om.

Dag van de telefoon, dag van emotionaliteit,
telefoon van de traantjes vaak, "ben morgen geschorst"
"Waarom dan toch?" "door het beklimmen van een domme muur"
Dat zoiets niet zo erg is in mijn ogen, is geen vrijgeleide voor kattekwaad
eerder voor een uitbrander van de zus, wegens het stellen van een slecht voorbeeld.

"Donderdag gaat snel voorbij, en vrijdag kom ik je al halen na het werk"
"Wanneer dan?" "Om 5 uur, enfin, zo snel ik kan"

Tranen opgedroogd, herwonnen vreugde in een jonge stem,
"ik zal klaar staan met mijn tas" dat ik woensdag maar snel
de rug terugkeer, en haar beteuterd zusje donderdag ook,
dan wordt vrijdag snel ons deel, intrede van het weekend, tijd voor belhamels
en ondeugden, vrijdag slaan wij onze slag

Brief aan de ongeboren zoon/dochter van Dirk en Leni

26/06/2013

Bart Daems

t.a.v. x

Sint-Laureisstraat 55

2000 Antwerpen

RE: Verwelkoming

Beste x,

voorlopig moet je het nog stellen met een letter, je echte naam blijft nog even verborgen.

Hoe is het met je?  Hoever ben je al in je ontwikkeling van bevruchte eicel,

tot voldragen baby langs embryo en foetus.  Is het wat oneerbiedig om te vragen

of je nog het meeste lijkt op een wormpje, eventueel een vis, of misschien

al een primaat.  Of ben je reeds een echte man/vrouw maar dan in zakformaat?

Zit alles al op zijn plaats en moet het enkel groeien in de oven zoals ik Leni noem.

Zit je goed in de couveuse, of heb je iets van doen?  Kan ik je bijstaan met wat gezang,

of snak je naar wat beweging.  Als ik Leni ernaar vraag, spreekt ze enkel van een zachte plop nu en dan,

zo indrukwekkend zal je dus nog niet zijn.

Hoe dan ook, ik ben in blijde verwachting je eindelijk eens te zien,

niet dat ik echt weg ben van de schoonheid van een baby,

ik ben slechts benieuwd, gewoon om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen,

heb je al zwart haar of eerder bruin, of kies je resoluut voor skin,

word je eerder voetballer dan wel ballerina,

al is voetbalster en balletdanser ook mogelijk, maar misschien niet wenselijk. Meestal vind ik,

heb je wat veel noten op je zang, maar ben je ook af en toe een engel, als je dan toch eens slaapt.

Het pamper-gegeven wijs ik resoluut af, daarvoor heeft ook Dirk teveel bijgedragen om me dat nog eens aan te doen.  Klein en schattig, maar af en toe even geurig als een mosterdgasfabriek.

Of maakt dat je helemaal niet uit, kijk je later meewarig neer op deze brief, gevuld

met anachronismen, doet hij wat archaïsch aan, voor jou, die leeft in de moderniteit,

en slechts schouderophalend denkt aan deze tijd, toen jij eigenlijk al wel bestond, maar

waarschijnlijk niet al te bewust.

Ga ik je nog zien, of ben ik tegen dan slechts een herinnering, ik spreek er mij niet over uit,

zeker is dat je niet veel mist, ik pak beter op papier dan op cellofaan.

Heb je veel aan je grote zus, af en toe een dramaqueen,

maar beslist uit het goede hout gesneden, ook al noemt zij jou

nakomertje met een monkeling.

Ik beloof je veel cadeus, niet zo armzalig als dit schrijven, maar ongetwijfeld

van een vooruitstrevende arglistigheid. Waarschijnlijk zie ik je binnen een paar

maanden, vroeger hoef ik je niet te zien, al word je nu al node gemist, en dat is ongetwijfeld

je grootste prestatie tot nu toe, dat een nukkig celletje het leven van Dirk en Leni overhoophaalt

als was je een reusachtige tiran.  De echte schoonheid ligt waarschijnlijk in de miniatuur,

alhoewel neem dit ook niet te ernstig op, tot een halve meter mag je wel groeien,

meer is dan weer wat overdreven en slechts wreed voor Leni.

Samengevat, het ga je goed, jij daar, in een warme buik.  Als jij mij binnenkort ziet, zet het dan niet meteen op een schreeuwen.  Evenmin als jij heb ook ik mezelf niet gemaakt, ik apprecieer dan ook

wat terughoudendheid.

Groetjes en zomersproetjes,

Bart

Telefoon

De zachte meedogenloosheid in haar stem
het slepende timbre van de knapste sluipmoordenaar die ik ken
we zijn amper aan het praten, en zij heeft weer haar hook in mij
ik kan je niet laten gaan, ik zou niet weten hoe
als ik je hoor, springt mijn hart op voor een tel

je bent casual, je bent gewoon
met een schoonheid die onverbiddelijk is
lange bruine haren die geuren naar seringen
je draagt nog altijd dat parfum

Nee, het gaat, het werk is een afwisseling
ik voel me best ok....
de tristesse sinds die fatale zondag onbespreekbaar
of tenminste toch met haar

Ze haalt haar schouders op
ja, het gaat goed sinds ik je hart vertrappelde
een nieuwe job, leuke vooruitzichten, een mooi contract
ik wens haar het allerbeste, ik duim voor je
en ik doe niet meer voor dat enkel mijn hart bloedt
als ik geruisloos luister naar de zachte klik in het
toestel die verraadt dat je niet meer beschikbaar bent
aan de andere kant.

De eerste werkdag

De eerste werkdag is er altijd een van vallen en opstaan,
's morgens teneergeslagen kopjes aan de fabriekspoort
en sleffende schoenen, verbonden zielen met de excessen,
de luister en de pracht van het altijd te kort durende weekend
nog vers in het geheugen, klaar om het werk weer aan te vatten,
vaak met lood in de schoenen, maar een verbeten enthousiamse
en onverholen dadendrang en ambitie die op het einde van de
maand hopelijk gehonoreerd worden met een mooi loon,
om meteen de levensnoodzakelijke betalingen te kunnen doen,
kip kap, daar ging het loon, verdeeld over vele vragenden.

Of het nu maandag is, of dinsdag per uitzondering,
de eerste dag is altijd miserabel, mijn humeur
fleurt alsmaar op bij het vallen van de wekelijkse kalenderdagen,
al haal ik ook voldoening uit mijn werk, de dagelijkse stress, deadlines
halen en het stellen van aanvaardbare doelen.  Het plezier in een
goed uitgevoerde job, de tevredenheid van je bazen, het converseren met
collega's, het uitkijken naar de eerste rookpauze, vluchtig genot van
een alsmaar kleiner wordende sigaar, het aanhalen van de katten na de werkdag, die
altijd sneller vooruitvliegt naarmate ik me meer en meer concentreer.

Waarschijnlijk word ik nooit de ideale werknemer, daarvoor
is het plezier in het weekend te groot, mijn hobby's te gulzig,
mijn ambitie te vooruitstrevend.   Zonder werk is ook geen optie,
ik ben dan toch een echte Belg, klagen en zeuren zonder weerga.
Wat zou ik doen zonder mijn fantastische werkgever?
Volgens mij kan ik ook niet zonder, zeker in tijden
van crisis en financiële rampspoed.  Morgen zet ik mij weer in en prijs
ik mij gelukkig nog aan de slag te zijn, vele anderen zouden een moord
doen voor waar ik ben.  Als hij niet vant straat was, ik draaide hem morgen een radde tong.

Ach, zolang ik 's avonds maar met mijn
gedachten in de wolken mag zitten,
na een gevulde dag van concentratie en hersenbrekers,
zolang ik mijn verhaal mag delen met u, een onbekende,
hou ik het zeker nog een lange tijd uit,
geluk is het delen van emoties,
en het ontbreken van miserie en tegenslag,
zoals het nu voor me loopt,
mag het nog even duren.

Discussie of tweegesprek

Geen groter genoegen dan dat van de discussie
het intelligente tweegesprek tussen gelijkgestemden
ook al spreken zij voor een gans andere winkel
ongetwijfeld bekruipt u het gevoel wel eens,
verstandige lezer, dat ondergetekende wel eens
wat mist aan sérieux en levenswijsheid

Eerder dan een poging te doen
het onbegrijpelijke en onbewijsbare aan te tonen
verwijs ik u graag door naar een website
van iemand die van wijsheid en zingeving
zijn levensmotto heeft gemaakt,
soms erkent de nar zijn meerdere,
al is het niet van harte,
toch verwijs ik u graag door naar een filosoof-theoloog
die ik graag verbaal de baas zou kunnen,
maar waarvoor ik even vaak ootmoedig door mijn
basiskennis het hoofd moet buigen:



http://www.bloggen.be/philo_wimverbeeck/