"enter the legend" was de cryptische boodschap
iedereen wil herinnerd worden natuurlijk,
niet verglijden in de vergetelheid
maar minstens voort te leven als herinnering
de meesten doen het via een nageslacht,
ik echter, heb vrouw noch kinderen,
ben tot mijn spijt volledig vrijgevochten
Als ik wil herinnerd worden,
moet ik er in slagen
iets neer te schrijven
wat anderen later nog willen lezen.
Een naam te maken door mijn vingervlugheid,
niet als zakkenroller in Dickens traditie
maar als iemand die bovengemiddeld mooie zinnen kon vormen.
Al is dat alleen mijn grootste kwaliteit,
ik zal blijven oefenen tot ik er in slaag,
of I'll die trying
leven met ambitie is een mooie droom,
zolang de onvervulde hoop niet verwordt tot frustratie.
Ik vind van mezelf te zijn op de goeie weg,
mijn schrijfsels zijn al veel minder ontoegankelijk
als hiervoor, goed zou ik ze nog niet willen noemen,
grappig af en toe, ontroerend af en toe,
lengendarisch, begot nog niet.
Meer lezers is al een begin,
ik staar onbegrepen naar grafieken en statistieken,
ben volledig te vinden voor random naakt,
mijn humeur stijgt per zwevende lezer,
die mijn blog vereert met zijn aanwezigheid,
zo ijdel ben ik wel
om me ernstig zorgen te maken over mijn eigen geestelijke,
en literaire kwaliteiten als u met weinig bent,
bent u echter met veel, voor een dichter natuurlijk een rekbaar begrip,
dan ben ik de koning te rijk,
als ik er ook maar van zou kunnen leven,
want aan hard werken, heb ik een broertje dood,
al is het wel goed voor mijn evenwicht,
maar dat is wellicht een utopische droom,
want zeg nu zelf, kent u een beroemde dichter??
En zo goed ben ik niet, al lijkt u soms wel te genieten
van mijn schrijven,
kende ik u maar wat beter, en zelfs intiem,
voor groupies ben ik altijd in.
Poe, Hemingway, Kafka, Huxley, Orwell, Tolkien
ze hebben de lat hoog gelegd, mijn grote helden,
maar wat ben je zonder hovaardigheid,
al ben ik al lang niet meer een mooie jonge god,
voor kinderlijke dromen is nooit iemand te oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten