De eerste werkdag

De eerste werkdag is er altijd een van vallen en opstaan,
's morgens teneergeslagen kopjes aan de fabriekspoort
en sleffende schoenen, verbonden zielen met de excessen,
de luister en de pracht van het altijd te kort durende weekend
nog vers in het geheugen, klaar om het werk weer aan te vatten,
vaak met lood in de schoenen, maar een verbeten enthousiamse
en onverholen dadendrang en ambitie die op het einde van de
maand hopelijk gehonoreerd worden met een mooi loon,
om meteen de levensnoodzakelijke betalingen te kunnen doen,
kip kap, daar ging het loon, verdeeld over vele vragenden.

Of het nu maandag is, of dinsdag per uitzondering,
de eerste dag is altijd miserabel, mijn humeur
fleurt alsmaar op bij het vallen van de wekelijkse kalenderdagen,
al haal ik ook voldoening uit mijn werk, de dagelijkse stress, deadlines
halen en het stellen van aanvaardbare doelen.  Het plezier in een
goed uitgevoerde job, de tevredenheid van je bazen, het converseren met
collega's, het uitkijken naar de eerste rookpauze, vluchtig genot van
een alsmaar kleiner wordende sigaar, het aanhalen van de katten na de werkdag, die
altijd sneller vooruitvliegt naarmate ik me meer en meer concentreer.

Waarschijnlijk word ik nooit de ideale werknemer, daarvoor
is het plezier in het weekend te groot, mijn hobby's te gulzig,
mijn ambitie te vooruitstrevend.   Zonder werk is ook geen optie,
ik ben dan toch een echte Belg, klagen en zeuren zonder weerga.
Wat zou ik doen zonder mijn fantastische werkgever?
Volgens mij kan ik ook niet zonder, zeker in tijden
van crisis en financiële rampspoed.  Morgen zet ik mij weer in en prijs
ik mij gelukkig nog aan de slag te zijn, vele anderen zouden een moord
doen voor waar ik ben.  Als hij niet vant straat was, ik draaide hem morgen een radde tong.

Ach, zolang ik 's avonds maar met mijn
gedachten in de wolken mag zitten,
na een gevulde dag van concentratie en hersenbrekers,
zolang ik mijn verhaal mag delen met u, een onbekende,
hou ik het zeker nog een lange tijd uit,
geluk is het delen van emoties,
en het ontbreken van miserie en tegenslag,
zoals het nu voor me loopt,
mag het nog even duren.