over een huwelijk dat haast diabolisch wordt.
Een oude vuurtorenwachter en zijn vrouw, een voormalige actrice,
leven afgesloten en afgezonderd in een oude vuurtoren, waar
ekaar het leven zuur maken, het enige is wat hen nog rest. Als een
van de protagonisten sterft, sterft de andere aan een gebroken
hart nu er niemand is om te kwellen.
Tot daar, de opgewekte levensvisie en huwelijksvisie van Strindberg,
die net als zijn Scandinavische broeders komt uit een donker en duister
tijdsgewricht en geografie. Er zijn natuurlijk existentiële voorgangers, als Schopenhauer,
Nietzsche, Kierkegaard en Ibsen, of recenter dogma en Lars Von Trier.
Onwillekeurig schoot het door mijn hoofd, nu ik op een zonnige
barbecue herenigd werd met mijn ex, een genoegen dat we ons nochtans meestal
weten te besparen door intelligent tijdsmanagement en elkaar ontlopen.
Een verbaal kattengevecht ontstond tussen twee nochtans verstandige mensen,
zelfs niet onplezierig te noemen, scud na patriot werd afgevoerd op de verdedigingslinies
van de ander, verbale tiki-kaka of kwaliteitsvolle catenaccio als u meer
vertrouwd bent met voetbaljargon.
Een spektakel ontstond, even verrassend als improvisatietheater, een kijkspel
voor de aanwezigen die dit duidelijk konden smaken. Toch bekroop me een oud verloren
gewaand gevoel van vertrouwdheid en intimiteit. Vind ik nog wel een partner die me
zo verbaal de loef afsteekt, en die je zelfs de overwinning gunt, als het spel maar klasserijk en
met enthousiasme wordt gespeeld?
Vanzelfsprekend wil ik niet sterven aan een gebroken hart, de geromantiseerde kwelling
van Strindberg, en ga ik op zoek, nu zaterdag al, naar een waardige vervangster, de uitgelezen
kandidaat staat me al voor de geest, als is het misschien niet eerlijk tov haar
dat ze zulke grote schoenen moet vullen, gelukkig gaat veel verloren na een liefdeskus,
zelfs mijn elementaire verbale kwaliteiten, het vlees is zwak, gelukkig maar,
de hersenen zijn nu wel verzadigd, tijd om even primair en rudimentair te gaan.
Forget my name -Danko Jones
Ik wens je een goede avond, heksje, tot de volgende voorstelling van "Play Strindberg."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten