Soms is het wel zo eerlijk toe te geven,
dat dromen groter zijn dan de kunstenaar.
Tegenwoordig schrijf ik immers elke dag 1 gedicht,
met als doel Van Hee, Claus of zelfs Neruda te evenaren.
Toegegeven, dit lijkt nog een verre droom,
als men zijn lezers kan tellen op een hand.
Het zijn vermoedelijk slechts familie en
vrienden van de lichtelijk megalomane dichter.
Toch is niemand doodgegaan van een verheven droom
meer of minder, alleen teleurgesteld in zijn gebrek aan
succes, toch blijf ik verdergaan aan dit moordend tempo,
slechts om u en mij te verheugen.
De zwarte kat kijkt mij ondertussen verwijtend aan,
en staakt ostentatief voor mijn computerscherm,
tot ik begin aan mijn tot nu toe enige levensnoodzakelijke
rol, namelijk als verstrekker van het kattenvoer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten