Op bezoek bij Daan, wonderknaapje in Leuven.
Plagen met een gebroken enkel in legermotief,
de bezorgdheid verdrinken in een golf van
kwinkslagen met een gulle lach als objectief.
Een familie picknick in trieste omstandigheden,
Kleurrijke meloenballetjes prikkend als versnapering.
Een wat tegennatuurlijk stille jongen
vermaken met grappen en grollen.
Toch nog een onverwacht lastig moment,
onverwacht bij het wandelen aan de fontein.
Een terloops gestelde vraag naar de reeds
alras verdwenen baby dwergcavia.
Wat rest er dan, dan het verzinnen van
een plausibel verhaal om al vochtige
jongensogen te ontzien. Maar er kwam
maar niets, in mijn hoofd aan het water.
Tot de slechte vondst van het weggeven aan een
vriend vanwege vermeende kannibalistische neigingen.
Ik kreeg toch een knik en een hartverwarmende
knuffel bij het horen van zoveel slecht nieuws.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten