Vandaag, vrijdag ga ik naar een toneelstuk van mijn zus,
gespeeld door volwassen mentaal gehandicapte patiënten
Vetkuiven en trottinetten is de welluidende titel, de bonus
van een jaar lang repeteren en intensieve begeleiding, de ingrediënten
voor een mooie avond zijn aanwezig, een moeilijke klus
voor de acteurs, ik hoop dat ze zich zullen ontdekken als natuurtalenten
de plankenkoorts is naar verluidt al aanwezig volgens superzus
het wordt een topdag voor familie en vrienden, ongelijk hebben de absenten
straks ga ik mijn neefje halen om hem mee te nemen naar de voorstelling
van de mensen die hij al zijn hele leven kent als de “Julekes”
voor hem zijn de patiënten even normaal als een boterham met choco
al is het misschien belangrijk te vertrekken met de juiste instelling
ik ga voor het enthousiasme van de acteurs en volg een les
in zachtzinnige verbondenheid, gegeven door een menselijke turbo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten