de gemoederen van anders kalme
onderdanen kan ophitsen,
2 uur lang liep ik rond, te nerveus
om te blijven zitten, vrat ik
bijna mijn spreekwoordelijke hoed
op bij opgelegde missers
Eindelijk terug Anderlecht bij
het kransje topclubs dat
de koek verdeelt en in ruil wat
voetbal brengt, maar ook
al is het met voorsprong de
sterkste club van België,
afwachten of ze ook evenveel
spanning en plezier
zullen brengen als gisteren tegen
AEL Limassol
Voor Belgische clubs geldt nog
het olympische credo,
meedoen is belangrijker dan
winnen veelal omdat winnen
waarschijnlijk niet is weggelegd
tenzij ze tegen andere
voetbalkneusjes mogen voetballen,
herinner u de afgang van Genk
Van Den Brom is mogelijk nog de
beste transfer van Anderlecht, met
enkele geslaagde wissels slaagde
hij erin de wedstrijd te kantelen,
al kon een dreumes zien dat De
Sutter, Gillet en zeker Odoi niet hun
meest geslaagde wedstrijd
speelden, hun vervangers deden het uitstekend,
Jakovenko, Bruno en Juhasz forceerden
het Cypriotische slot
Zeker de wissel van Bruno was
gewaagd, een nobele onbekende, die
nochtans met een magistrale
zwieper van zijn rechterbeen de assist
leverde voor de bevrijdende goal
van Mbokani, Jakovenko joeg elke
tegenstander angst aan, dreigend
als een Oekraïense sluipschutter
De opluchting was fenomenaal, de
stress viel duidelijk van hun af,
al blijft het overduidelijk dat
de zogenaamde sterren van Anderlecht
onder hun niveau speelden,
verlamd als ze waren door de stress,
voorwaar geen goed vooruitzicht
met het oog op de voetbalhemel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten