vrijdag 24 augustus 2012

Once upon a time aan de Ijzer

Vlaanderen is geen sterk merk in Europa, wat de
Vlaamse politici ook mogen beweren, onverdraagzaam,
discriminerend en provinciaal, hoewel wij ons graag universeel,
progressief noemen; niemand is graag een reactionair

Het ideaal van de Frontbeweging was
“Nooit Meer Oorlog, Zelfbestuur en Godsvrede”
later gemoderniseerd tot
“Vrede, Vrijheid en Verdraagzaamheid” door de Ijzerbedevaart

De Ijzerwake, het radicale broertje van de Ijzerbedevaart













draait zijn grotere broer een loer door op dezelfde dag, op
hetzelfde uur zijn manifestatie te houden, politici zullen
kleur moeten bekennen, misschien wel de ultieme doodsteek
voor de bedevaart, die al jaren kreunt onder minder bedevaarders







en zelfs voorbijgestoken is, al zou dat het einde van Vlaams cultureel
erfgoed betekenen, eens niet in gebouwen, maar onder culturele vlag

Voor buitenlanders een vraagteken, foto’s van beide
nauwelijks uit elkaar te houden, jeugdbewegingen
in korte broek en alomtegenwoordige leeuwenvlaggen,
de Ijzerbedevaart is pluralistischer, de wake radicaal,
moeilijk om tegenwoordig nog gematigdheid te verkopen

Al lijken beide verdacht veel last te hebben van navelstaarderij,
zeker als collaborerende lieden worden verheerlijkt, ik kijk
met enige huiver naar de hoogmis van de Vlaamsgezindheid,
vendelzwaaien voor gevorderden met nationalistische inborst

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten