Soms is het goed je te laten verdwalen
te zwerven door je herinneringen
tot je dat ene moment weer voor de geest kan halen dat gekenmerkt wordt door puur geluk
voor zover een zwerftocht door herinneringen
niet geconditioneerd is door je latere ervaringen
is een herinnering onbezoedeld
of geïndoctrineerd
is een herinnering vrij,
is een herinnering open
is het slechts nostalgie
een zoektocht naar het verlorene
de illusie van geborgenheid.
Mijn eerste herinneringen
zoals u uit het decor kan zien kwam ik uit de jaren 70'
op die foto is het '78
slaan terug op een oude dame
met lang grijs haar
dat altijd gebonden was in een dot
Haar leeftijd, nauwelijks voor mij voor te stellen toen bedroeg een eeuw,
aangezien zij stamde uit 1900.
Ik volgde haar als een schaduw
en luisterde gebiologeerd naar haar verhalen,
zij leerde me schrijven in spiegelbeeld op een oude vierkante spiegel.
Vreemd, hoe ik toen ik zelf jong was, alleen maar optrok met hoogbejaarden,
en nu ik zelf volwassen ben, enkel lijk te genieten van gesprekken met kinderen.
Volwassenheid lijkt me enkel een noodzakelijke fase om over te gaan,
tot interessantere levensfases waar status en imago niet meer zo fallisch aantrekkelijk zijn.
Mijn mooiste herinneringen, zijn verbonden met smaken en geuren
en bezorgen mij een instant gevoel van geluk als ik ze nu terug oproep:
De smaak van verse aardbeien van het veld, juist gewassen, de smaak van wilde rabarber, de intense zurige sensatie die door heel mijn lijfje trok, nu nog word ik wild van een rabarber in de winkelrekken, nu nog word ik intens gelukkig van je smaak, word ik gekatapulteerd naar onbezorgde tijden waar reflectie en analyse nog niet aan mij waren besteed, toen ik nog leefde op instinct. Rabarber en verse aardbeien, mijn godenmaal.
De smaak van de gouden toffee, die me werd gegund als ik uit school kwam in Boom, de grote gouden wikkel die ik begerig verwijderde toen ik terugholde van school, de intense smaak van gouden toffee, het snoepgoed dat haast te groot was voor mijn kleine mond, en dat ik savoureerde als was het Beluga-kaviaar.
En tenslotte het zachte genot van thee, het aroma dat zich door de kamer verspreidde, in de oude keuken als het kokende theewater de theebladeren bereikte, en mij nogmaals moest worden uitgelegd dat thee moet trekken voor genuttigd. De eerste zachte smaak van rozenbottel, een thee gemaakt voor koningen,
speciaal voor mij, enkel en alleen in mijn herinnering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten