Langzaam strek je je uit
je poten vooruitgestrekt
je rug in die onnatuurlijke kromming waar ik enkel nog jaloers op kan zijn
je groene ogen kijken me vorsend aan
is het geen tijd voor ons midddernacht-voedermoment?
Langzaam gaan we de nacht in
de zwarte kat en ik
besluiteloos staan we aan je bak
je draait wat rond mijn benen
je weet wel wat er komt
langzaam streel je mijn aandacht
ik streel je bollende rug
je laat het gebeuren,
voor je eten heb je heel wat veil
Je bent voldaan
langzaam streel je je snor
en likkebaardt je al mijn zorgen weg
we staan even neus aan neus
een natte veeg in mijn rosse baard
Je gunt me nog even respijt
je gunt me nog mijn epiloog
mijn coda-moment
ach, wat zou ik zonder jou
mijn eigentijdse sater
Je zoekt je plaatsje op mijn kussen,
herverdeling van het land
ieder zijn kussen
ieder zijn land
mocht je niet zo spinnen
en draaien,
ik maakte me ongerust
maar je bent er weer als iedere nacht
mijn slaperige metgezel,
mijn partner in de slapeloosheid,
je ogen bekijken me uitdrukkingsloos
ik vermoed de leegte achter je blik
ach, enkel af te gaan op instinct,
wat een goddelijk geschenk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten