Een druilerige regenvlaag trekt over mijn hoofd voorbij
enkele druppels achterlatend
ik wandel zwijgend voort
het hoofd gebogen
Ik bepaal mijn heden aan de hand van mijn verleden
ik bespeel mijn toekomst zonder herinneringen
de zon verlicht mijn humeur
zacht fluit ik een melodie
die ik niet meer kan plaatsen
Ik wacht op je komst
zonder geduld
ik wacht op je telefoon
zonder evenwicht
Ik kijk naar je oude foto
een pin-up avant la lettre
wat is de tijd genadeloos
voor een nostalgicus
Ik verkies het heden
al gaat het mij ook al snel
kan ik nog bijbenen voor ik een dinosaurus word
die enkel in zijn geschiedenis rondwaart
Kan ik mij nog enten op je groene tak
kan ik mij nog verplaatsen in je geest
kan ik nog beamen wat je beweert
Ik denk nog vaak aan je grap:
"Liefje, ik ga naart toilet."
"Goed, maar breng het leeggoed terug mee."
Ik vond het grappig,
situationele verbaliteit,
al ben ik niet zo objectief,
voor het minste lig ik tegenwoordig in een deuk.
Misschien zie ik je gewoon graag.
Spreken zonder taal,
vloeken op een dondersteen,
kijken zonder zien,
zien zonder ogen,
luisteren als je zingt.
Kan ik je nog missen, ik twijfel grotendeels,
als verlangen behoefte wordt,
intimiteit transformeert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten