Langzaam besluit de zangvogel zijn ochtendlijk lied
liep hij niet verloren in het ochtendgloren
was hij niet verkeerd
had hij zijn kansen niet verbeurd
waren de tegenslagen hem fataal
droomde hij nog van grootse dingen
of berustte hij gewoon, als duizenden anderen in zijn lot
Samen trekken we naar het gouden streven
opgewekt als bij het verorberen van een dodenmaal
betrokken als verdronken vlinders
die fladderen boven het verdronken land
het slib trekt mij terug
en zuigt aan mijn gummilaarzen
geraak ik hier ooit vandaan
ben ik bestemd voor grootse dingen
Mijn talent laat we wederom in de steek
mijn empathie een verloren zaak
ik bezoedel de betrokkenheid van de grootse geesten
voor hoogvlieger nooit afgestudeerd
Langzaam luister ik naar het oude refrein
een chien andalousia zal ik nooit zijn
geografische verwarring
misschien gewoon maar nen hund
met zijn beperkt talent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten