Een laaiend enthousiast publiek
mooie woorden van een lieve vriend
met woorden trachten te betoveren
wat niet te veroveren valt
Ik val eindeloos, grenzeloos
in de val van mijn verbeelding
in het vuur van mijn fantasie
ik smeed het stalen ijzer tot een vorm
die me beweegt en fascineert
ik draai en keer
zonder ophouden
tot ik je vermoed
Niet te traceren eindeloosheid
val ik eindelijk van mijn stoel
hou je niet op mij te begeesteren
benader ik je ziel
De onbereikbaarheid van de zilte traan
langzaam valt ze langs mijn wangen
bungelt ze aan mijn neus
ik ben een eergierig man
zonder jou kan ik niet leven
applaus, mijn zachte eerbiedwaardige gesel
Moegestreden van een eeuwig gevecht
met zijn eigen demonen,
siert de sater zijn hals
met een parelmoerenketting
gemaakt van haaientanden en olifantenbeen.
Hij geeft niet om het succes
het is hem/haar om het even
Bourgondische straptsen,
vrijbuiter van mijn denken,
waarop wacht je nog,
tot alles is beslecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten