Rusteloos

Elke dag die ik rusteloos  de rug toedraai,

is een dag dichterbij je zoete kus

Elke dag die ik verlaat,

brengt me een stap dichter bij jou

Langs de verlaten straat weerklinkt de echo

van een aarzelende stap,

een eenzame wandelaar op zoek naar zijn winkeltje

waar een bebaarde Pakistaan hem vriendelijk begroet

in een grappige tussentaal

Daar kent men zijn naam, daar kent men zijn product

daar is hij thuis

Langzaam weerklinkt de deurbel

snoepjes doemen op

een Snickers of een Twix,

pistachenootjes of Lays chips

uitgestald in een verleidingsdans van de mollige man

Ik houd het op mijn gebruikelijke bestelling

en praat nog wat na,

hij doet aan klantenbinding

de bebaarde Pakistaan,

ik schud hem de hand

een warme glimlach is mijn deel

Later ben ik weer alleen met mijn gedachten

de verlaten straat glinstert nat na van de voorbije regenbui

ik keer naar huis, de nacht veiliggesteld

Morgen ben ik weer op post, morgen doe ik mijn gewone werk

maar nu denk ik nog na, denk ik nog aan jou

Wat had ik dan verwacht?

Mijn hart een gewonde spier, trekt samen als ze jouw stem vermoedt

de theepot is al leeg, te laat voor nieuwe thee

wat rest er mij nog dan het verzamelen van wat mooie beelden

ze steken jou de ogen uit,

vast jou niet alleen

zijn gedichten dan niet voor mannen aantrekkelijk??

wsl wel op mijn manier

al moet ik er toch eens aan denken

dat ik liever schrijf voor jou, mooie lezeres,

mijn muze

alleenheerseres van mijn obsessie

dictator van mijn gedachten

tiran in hart en nieren

Mijn zaligheid

mijn alles

mijn betrokkenheid

mijn flirterige humor

mijn overbodigheid

mijn alledaagsheid

mijn zijn