Hoe je ook draait of keert, de genomen maatregelen
zijn slechts een lapmiddel om een in faling verkerende staat te verdoezelen.
Meer van hetzelfde, besparingen en ontvetting van een moddervette staat,
en nieuwe belastingen voor een land wiens belastingdruk
historisch hoog is, enkel de Scandinavische landen steken
ons naar de kroon, maar daar houdt de vergelijking ook op.
Het vermogen om te genieten zijn we in België allang verloren,
vergeleken met de levenskwaliteit in Scandinavië.
De nieuwe generaties politici slagen er niet meer in,
hun eigen graaicultuur te verdoezelen. De lonen, die zij zichzelf
waardig achten, zijn aberrant vergeleken met de loonmatiging
die zij ons opdringen. Hun lonen zijn allang niet meer te verdedigen in
vergelijking met de kwaliteit van hun arbeid. Wat bepaalde
parlementsleden, en vooral Europarlementsleden zichzelf uitkeren,
want immers zij bepalen zelf hun loon, is niet meer van deze tijd.
Deels veroorzaakt door de overflux van advocaten, een op zich al
overbetaalde klasse van de samenleving. Deels veroorzaakt door de jarenlange
vervetting van het staatsapparaat in de vervelling van een unitaire staat,
naar een federaal meerkoppig monster.
De oplossing lijkt duidelijk: ontvetting van de staat door ofwel de terugkeer naar
een unitaire staat, ofwel via confederalisme richting seperatisme, en de oprichting
van 2 enkelvoudige afgeslankte staten met weliswaar een historische schuld.
Het zal me opluchten, als het politiek reces er aan komt, en ik die
hypocriete koppen niet meer moet zien, met enerzijds genoeg intelligentie om de
oplossing te zien, anderzijds genoeg kwaadwilligheid om het tegenovergestelde te doen
met nog een enorme graai in de staatskas.
Enkel de economische problemen lijken nog van deze tijd, aangevuld door de sociale:
armoede, werkloosheid, gebrek aan zekerheid. Als de politici blijven
weigeren om het sociaal conflict te ontmijnen, lijkt er me maar een oplossing, door hen massaal een C4
te bezorgen. Al komt het waarschijnlijk niet zover, toch lijkt het me kras, om te bevolking te
beschuldigen van massale intellectuele stupiditeit als zij deze heren al lang niet meer geloven.
De werkgever, de politicus verworden tot de paria's van onze samenleving; een wij-zij- tegenstelling
tussen rijken en een een steeds groter wordend proletariaat als ik die archaïsche term mag gebruiken.
Bestaat ze dan nog de oude links-rechts tegenstelling? De werkgevers zijn tenminste intellectueel eerlijk, als ze stellen enkel te gaan voor een grotere winst. Het staat u vrij, hetzelfde te proberen
als u casino-kapitalisme wil spelen met uw centjes. Het lijkt me dan ook totaal
fout hen te belasteren. Moet er dan worden meegegaan in hun eisen, een compromis moet
toch te vinden zijn tussen grotere winsten voor de bazen zonder verarming van de werknemer
En wederom kom ik bij de staat, als wij erin slagen het loonbeslag door een moddervette
staat een halt toe te roepen, lost het conflict werkgever-werknemer automatisch
op te staan zonder inmenging van de De Coninck'en van onze tijd.
Nationale politici zijn binnenkort niet meer van tel, tijd om zich van hen te
ontdoen voor zij in hun wanhopige strijd ter zelfverdediging, zelfpreservatie en lijfbehoud
nog wilder om zich heen te schoppen en ook u meesleuren in hun
val.
Zelf zou ik voorstander zijn van anarchistischer ideeën, voorbij de aloude links-rechts-tegenstelling,
welke nieuwe initiatieven komen er van partijen die hun oorsprong hebben in 1846 (liberalen) of socialisten (1877). Deze klassenstrijd is een uitbreiding van de industrialisering, bij uitbreiding de tegenstelling werkgever-werknemer. Het lijkt me dat ook de centrumpartijen met hun verkrampt vasthouden aan het status-quo en de nieuw opgerichte NVA, die nog blauwer lijkt te willen zijn dan het Rutten-Turtelbaum vehikel Open VLD hier hun doel voorbijschieten. Is kiezen voor de werkgever een impliciete inherente afkeuring van de werknemer , en kiezen voor de werknemer een keuze anti-werkgever. Het lijkt me dat in het huidig belastingstelsel en sociaal klimaat vooral een ant-anti keuze is, anti-werkgever en anti-werknemer. Terwijl je idealiter toch moet uitgaan van een pro pro verhaal, dit lijkt me enkel te kunnen met een nieuw belastingsysteem met belastingverlaging voor de bedrijven, maar ook een verschuiving van de lasten op arbeid naar die op vermogen, zonder een massale belastingvlucht te organiseren.
In elk geval, we gaan interessante tijden tegemoet in Europa, met grote landsverhuizingen door de inwendige
verschillen binnen Europa, en ook globaal gezien. Als deze verschillen niet weggewerkt worden, zal het westen verplicht een verarming moeten ondergaan, terwijl het oosten opwaardeert. Of u moest nog geloven in het opgewekte Europese falietje, folietje dat de landen in het oosten, na de val van het communisme, door hun keuze voor het kapitalisme ons automatisch zouden bijbenen zonder inkomensverlies in het westen.
Evenals een evenwaardig sociaal statuut van bedienden en arbeiders, mogelijk zou zijn zonder aftopping van het bediendenstatuut en de opwaardering van het arbeidersstatuut, zoals sommigen nog beweren.
Of om even een intriest Iepers orakel te parafraseren, die het land door het dexia -deblace al zieltogend achterliet, na zijn vlucht naar Parijs: "Gelooft u die mensen nog ,!"
Het lijkt dat we na het Lernaut & Hauspie-debacle toch al wantrouwiger zouden staan tegen ondernemers uit Ieper, maar blijkbaar nee.
Enfin, de kiemen van de klassenstrijd liggen in het verschiet, met een strijdvaardige Spa, aangevuurd door aanvallen op haar linkerzijde van de PVDA-oppositie en de vakbonden tegen de Open VLD, op haar rechterflank aangevallen door NVA en UNIZO en VOKA. Als de regering dat overleeft, dan brand ik persoonlijk een kaars in de basiliek van Edegem. Want Houdini Di Rupo heeft beslist meer dan 9 levens, en maakt begot meer bokkensprongen dan een oude socialist in het aanzien van zwart geld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten