dinsdag 2 juli 2013

Populisme

In zijn oorspronkelijke betekenis, luisteren naar de vox populi,
later verworden tot volksmennerij, demagogie of volksverlakkerij
in zijn pejorative vorm.
Wie kan er tegen zijn tegenwoordig:

alle traditionele partijen doen er aan mee,
door hun moeizame compromissen te verkopen
als een goednieuwsshow.
De NVA doet bewust aan populisme,
door te blijven hameren op de term belastingsregering,
de oude communisten van de PVDA , piketterend
aan de fabriekspoort maken iedereen bang,
en dan vooral de werknemer om in opstand te komen
tegen de regering en vooral hun baas.

Een beetje populisme,
niemand is er ooit aan doodgegaan,
het vervelende spel in de parlement, waar
tweederangs ja-knikkers impopulaire
maatregelen trachten te verkopen als was het een diamant,
de afbraakpolitiek van de oppositie die als
het ware elke regeringsmaatregel bekritiseert.

Een onverkwikkelijk schouwspel,
overbodig ook, als u toch al weet dat elk
regeringsvoorstel het haalt en geen enkel van de oppositie,
overbetaalde clowns die hun versie van de waarheid brengen,
ingekleurd door partijpolitiek.   Of u moest houden van de retorica,
maar zelfs dan is het meestal maar slappe thee.  Idd moeilijk
om enthousiast te worden van stringente partijbevelen en oekazes,
de particratie in België hangt over het parlement als was het mist
gemaakt van erwtesoep.

Originaliteit is ver te zoeken,
is ook vaak nefast,
elke partijsoldaat weet dat hij
alleen maar kan bestaan bij gratie van de top,
zou u dat loon laten schieten voor de
gratie van de overtuiging.

Voorbijgestreefd, archaïsch,
tenzij u vindt dat men het kind niet moet weggoien
met het badwater, tenslotte ook zij doen toch aan loonmatiging
ten laatsten leste.  En wordt de senaat binnenkort niet afgeschaft, die
vergaarbak van oude krokodillen, waarom daar stoppen vraag ik u,
ook het parlement is overbodig, tenzij u nog eens kunt achterhalen
wanneer ze de regering in diskrediet brachten.  En als u nu zegt,
 en Leterme dan, ik geeft toe gedeeltelijk, maar hier werd
de lont aan het vuur gestoken door Londers van het hof van Cassatie
en had Leterme zijn hoofd al welwillend op de Dexia-kapblok gelegd.

Logisch dat er nu wordt gesleuteld aan de magistratuur,
zich zo voor de gek laten zetten door potverdomme een wereldvreemde
magistraat, tzal niet meer gebeuren moeten ze in de Wetstraat wel denken:
"Teveel is trop, en trop is teveel" luidt immers een beroemde VDB-boutade.


Het enige wat het parlement nu doet, is kritische vragen stellen aan de hand
van de ochtendkranten, steekvlampolitiek par excellence,
een doordachte vraag, een doorwrocht onderzoek zal u haast niet vinden, en als het
dan toch dreigt te gebeuren, sluiten de partijen de rangen voor het ontwikkelen
van miststrategieën en het opbeurende doofpot-verhaal.

Politieke benoemingen lijken me de uitweg uit dit onverkwikkelijk verhaal,
dan liever nog een openlijke lawine aan onbekwame parvenues uit
alle partijen gekatapulteerd naar de top van het maatschappelijk bestel,
en later niet komen klagen dat u het niet geweten hebt.
De bureaucratie regeert het land beter dan ooit tevoren!!






Geen opmerkingen:

Een reactie posten