toegelicht in enkele woorden
door een schrijver
met ego.
Egocentrisch, egoïstisch,
enkel gericht op het vervullen van
de eigen perfide verlangens, behoeften en
noden. Gesublimeerde verheerlijking
van het eigenbelang.
Passief-agressief, de queeste naar
zelfverheerlijking, aanzien en
status, bemind te worden en aanbeden
als tenminste het genie in de verdoken kern.
De partner en het werk als afgodsbeelden,
vermaakt en gemaakt door onze eigen afgunst,
betrekkelijkheid van het eigen relativeren.
Een grote man, die zijn eigen middelmaat overstijgt,
mij is althans nog niet gegeven.
Gematigdheid en onthechting als hoogste goed,
in het nastreven van ambitie, de
blinde wellust van de liefde, het
botte geldgewin, de naijver en jaloezie,
het nirvana is nog ver weg.
Besluiteloosheid, twijfel, even verderfelijk
als overbodig, zichzelf in vraag stellen evenmin,
de blinde zelfzekerheid van de alfa-man,
de beta verlangens, altruïsme als menselijke zwakheid,
ik beken, onderken en bemin de andere,
zoek mijn eigen complentariteit,
een grote vrouw die ik zoek, om mijn schaduw te ontstijgen
en me het gevoel te geven in balans te zijn met het oneindige.
Vermetel, ondeugend, vrolijk,
levenslustig, intellectueel vergrijpend,
laten mijn woorden een indruk achter op
het vluchtige zand of zijn ze als ik ze uitspreek
reeds weggeblazen door een stevige noordwester?
Ben ik dan nooit tevreden, altijd op zoek naar dat
ene gevoel, die ene grap, dat prachtig beeld
dat me verankert in mijn zijn
en me besluit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten