een wereld van ja-knikkers geregeerd door de particratie
wij leven in een meritocratie
wij worden geregeerd door diegenen die het verdienen
of misschien beter wij verdienen ons slag van politici
Tenenkrullend, een debat over geld
drogredenen alom om een excessief loon goed te praten
wie je ook kiest
de zakkenvuller/politicus regeert
in een parlement bevrijd door haar eigen overbodigheid
De publieke opinie,
wat moet een werkloze met 500€ in de maand hiervan denken
de arbeider met een maandloon van 1200 €
Cumuls, raden van bestuur,
ontluizingsperiode.
onafhankelijke parlementairen,
wat een grap
een ziekelijke grap weliswaar
Ethiek, vrij vertaald het vermogen te sjoemelen
en zich voor te doen als fatsoenrakker
Het lastige publiek,
ze hebben er niets van gesnapt,
het plebs, het hoi polloi,
de zwijgende meerderheid
Misselijk word ik ervan,
van het politieke bedrijf,
het aantal politici....
In een vroegere blog heb ik het de
vervetting van de staat genoemd,
de politiek is een oude, zieke man,
ziekelijk obees met kraaloogjes
en dubbele onderkin, op korte, afgekapte beentjes
die beweert dat hij niet dik is maar
eerder last heeft van zware botten
Dit is afgunst, van de zwakkere voor de
Übermensch....ach, de mens op de straat....
De regering van de minderheid over de
succesvollere meerderheid...
De steekvlampolitiek, de maatschappelijke beroering,
de geloofwaardigheid van de politiek, om af te sluiten met een
beroemde oneline van een voormalige tsjeef,
belast met de drukkende verantwoordelijkheid
van het Dexia-debacle, makkelijk
om de rekening door te schuiven naar de belastingbetaler:
"Wie gelooft die mensen nog??"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten