donderdag 17 oktober 2013

Vetzucht vs magerzucht

De vetzucht van de uitvoerende macht is stuitend,
in deze tijden van loonmatiging en langer werken,
lijkt er maar een beroep geschikt voor een riante paycheque
en een vroege pensionering: politicus.

De loonhandicap is een dilemma,
ongetwijfeld hebben wij een van de hoogste
brutolonen in Europa, daar geef ik u gelijk.
Wat is echter het belangrijkste als al
het stof is neergedaald: het nettoloon.
En daar zitten we keurig verstopt in het Europese peleton,
we bengelen zelfs in een achtergebleven groepje.

Het loonbeslag is stuitend, nodig voor de
uitbouw van de sociale welvaartstaat, 
werkloosheidsuitkeringen en ziekte-uitkeringen,
maar ook de uitbouw van het gedrocht van het federalisme, welhaast
uitgedacht om iedere matige partijsoldaat
een vetbetaald ambtenarenloon te gunnen.
Geen betere job dan de beste vriend van een politicus,
politieke benoemingen en dienstverlening cruciaal.

De oplossing lijkt eenvoudig:  1) het verhogen van belastingen
                                                      2) het snijden van uitkeringen
                                                      3) de ontvetting van de wetgevende macht en de ambtenarij

De gevolgen: 1) Behoud pensioenen babyboomers
                         2) Behoud noodzakelijke mini-uitkeringen

Geen enkele politicus krijgt dit echter verkocht, het vermogen om impopulaire beslissingen
te nemen en het bedrijven van langetermijnpolitiek weggegooid met het badwater.
Steekvlampolitiek en populisme lijken de ordewoorden van de huidige,
hoogstens middelmatige generatie politici.

De macht van het status-quo lijkt veranderd, samen met het duivels Belgicisme
is ook het misplaatst zelvertrouwen van de traditionalisten weergekeerd.  De campagne
is ingezet met het verwerpen van het confederalisme door de traditionele particratie,
de wil om met elkaar door te gaan ongezien. Zij maken de verkiezingen bij voorbaat triviaal, de uitslag overbodig, althans willen zij het voorstellen, weg van de moeder der verkiezingen.

Een vermindering van het loonbeslag zou primordiaal moeten zijn,
het beslag van bijna 50 ´% misdadig, niet de vakbonden, niet de werknemer de vijand,
u zou moeten strijden tegen het inhalig karakter van de regering.

Maar ik vrees dat mijn remedies niet zullen aanslaan,
zij weten het ongetwijfeld beter,
zij zijn beter opgeleid,
intellectueel hoogstaander,
of tenminste hebben zij het geld
te lobbyen voor hun oplossingen.

De bedrijven verdwijnen naar het buitenland, de bevolking mort,
maar de goednieuwsshow duurt voort, herinner u nog comical Ali,
de woordvoerder van Saddam die de inval van de Amerikanen nog
ontkende tot ze hem manu militari verwijderden, wel Elio heeft er
iets van weg.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten