Antwerpen

Universele wereldstad voor de eigen bewoner,

overdag gebaad in een mierzoete drukte,

’s nachts desolaat verlaten als een ontruimde

brandende rampenoefening.

Gehypete buurten als het zuid en het

Saint-tropez van Antwerpen, als het nieuwe eilandje

beconcurreren de rauwe volksheid van

Stuivenberg, de stationsbuurt en den Dam.

Van Boogaloo tot Den Boer van Tienen,

de Pallieter tot den Engel schenken herbergiers

helder gerstenat, betekenisvolle gesprekken en

al dan niet diep uitgesneden dromerige décolletés.

Van de Nueva Era tot de Zaowang, Van de Marco Polo

tot het Yeti House, van de Mostar tot de Mata Mata Pili Pili,

kan u zich laten behagen met voluptueuze gerechten

van alle wereldwijde continenten.

U kan een wereldwandeling maken van de

Joodse buurt tot Chinatown, de Afrikaanse buurt

tot het teloor gegane klein-Odessa, en zuiders verdwalen

Van Borgerokko tot klein-Turkije.

Van Merksem tot Wilrijk, Hoboken tot Ekeren,

Linkeroever tot Centrum, Berchem tot Borgerhout,

overal klinkt de volkstaal even luid, al willen verstarde

Belangers u doen geloven dat men hier binnenkort Arabisch praat.

Van het nieuwe Mas, tot het vernieuwende MuKHA,

het beminnelijke Rubenshuis of het statige Museum

voor Schone Kunsten besprenkelen beleidsmakers

hun stadsgenoten met een portie cultuur.

Beminnelijke arrogantie vermomd als chauvinisme,

smeltkroes van onbeminde culturen

die samenleven als kat en hond,

samengesmeed door de liefde voor ‘t stad.

Havenstad zonder grote zee, maar gevoed

door een levende stroom, als levensader.

De stad verdelend in linker en rechterkant,

van drukke tot stille oeverloosheid.

‘s Ochtends vermeien de klokken van de

onvermoeibare kathedraal de nachtbraker,

op zoek naar liefdesvertier

of zijn laatste pint.

Salvus Brabo gooit wederom met de hand

van de legendarische reus, Druon Antigoon

en geeft zo de toeristen een mooie legende,

voor de naamgeving van mijn mooie stad.