Melancholische ogen verraden trieste dagen
Meren van stilte strekken zich uit over de einder
Winterige meanders kronkelen in de zomer
De verwarde seizoenen bespelen het gemoed
De zon is present met koude stralen
De zomer is blauw en bleek
De regen verdriet lange rokken
En hoogopgetrokken truien
Samen duffelen we ons in
En speuren we naar het zonnevuur
Koppig zet ik de zomertafel buiten
En hoop op een opening in het wolkendek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten