de telefoon rinkelt onverwacht op
een morsig uur
ik haast mij onverdroten naar een
vriend met pijn
de nachtwinkel levert de nodige
openhartigheid
in de vorm van een familiepak
Jupiler
De nachtelijke wegen bieden
weinig soelaas
ik ben er sneller dan is
toegestaan
we praten de nacht voorbij, losse
tongen
bestemmen het gemoed, een
gesloten harnas
opent zich bij het opentrekken
van een blikje
de lokroep van de emotionaliteit
in het kader
van donkere ontboezemingen, ik
knik en drink
verloren gewaande rondborstigheid
bij een knuffel
De nacht is ons voorafgegaan, het
gesprek is losser
pijnpunten bepaald, opluchting
van een dwalende geest
in mijn gedachten ben ik al
thuis, de autostradelichten
flitsen voorbij bij het
versnellen aan verklikkerpalen
ik bereik mijn eindstation in een
lichte neveling
Ik stuur een berichtje, veilig
thuis
ome agent was nog niet op post
een sms’je volgt, het slapen
dreigt
te vroeg voor de ochtendkrant, ik
zet wat
koffie om me af te leiden, de
katten vergissen
zich van uur en bedelen om voer
Het is weer het vertrouwde uur,
maar de nacht
was productief,
vriendschapsbanden aangehaald
ik ben zorgeloos, sip van zwarte
koffie, het gesprek
lijkt al een droom als ik hier nu
zit…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten