uitgesproken door een veredelde
interim,
althans zo stel ik het me voor
als ik nog maar eens mijn pak
klaarhang
Het enthousiasme is wat weg
na een zoveelste gesprek met een
manager
die me verzekerde te kunnen
kiezen tussen honderden
en vooral de overbodige
arrogantie die hij uitstraalde
als een vadsige luipaard die net
een jonge antilope
heeft verslonden en de moeder nu condoleert
met haar verlies
Woensdag is wellicht belangrijker
als ik twee bedrijven
te woord sta, kris kras door
Antwerpen, zei ik
niet niet meer te werken als
sales, noodgedwongen
ga ik toch voor een job als
vertegenwoordiger
tenzij de condities me zo
tegenstaan dat een gedwongen
verblijf in de Begijnenstraat nog
voordeliger is voor mijn beurs
en wellicht ook mijn kans om te
netwerken
Ach, ik dwaal weer in mijn
gedachten, neerslachtigheid
bon ton, de werkloosheidsval
wordt effectief vermeden,
tenzij nestelen in armoede een
vicieuze cirkel is
die slechts kan worden doorbroken
met wat meeval van
een welwillende manager, soms zie
ik de toekomst somber in,
niets mag tegenvallen financieel
of de hemel valt op me neer
als een tapijt van duistere
gedachten dat verstikkend werkt op
mijn levenslust en joie de vivre
Ik krijg meer en meer een afkeer
van de manager,
met zijn klassieke vragen en pseudo-psychologisch
gezwets, de drang om hem uit te
schelden al was
het maar om zijn ballon van
zelfgenoegzaamheid
te doorprikken als een
overijverig kind met een prikkarton
Klaar, niet alles is slecht, al
is de eindeloze dag geen kameraad,
het zoveelste nutteloze gesprek
geen aanrader voor het humeur
van betrokkene, ik ben jaloers op
jan en alleman, een kleine man
die verstikt in zijn eigen
kortzichtichtige afgunstvagevuur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten