lastig zoeken in een crisis, ik verruim mijn horizonten
luisteren naar de raad van een vriendin
’s nachts geen e-mails meer versturen
een slechte eerste indruk is snel gemaakt
Morgen ga ik solliciteren, en dat zonder stem
toch wel een belangrijk werkinstument voor een gesprek
maar ik heb al een keer afgezed door hevig kotsen
een tweede keer kan ik mij niet permitteren
Gisteren aandachtig geluisterd naar Monica De Koninck
over de degressiviteit van uitkeringen en het
aansporend effect op werklozen
Ergens heeft ze gelijk, als je een revolver tegen iemands slapen
houdt en hem dwingt, volgt er actie, akkoord, de persoonlijke
drama’s die zich nu afspelen in vele Vlaamse huiskamers
zijn voor haar een ver-van-mijn-bed-show voor iemand met
een loon van 6000€ per maand
De activatie is een lachertje, ik stuur braafjes mijn gedane
sollicitaties op om mijn schijninkomen niet te verliezen, het
enige wat men mij aanbiedt is een cursus CV, maar er zijn geen
jobs in de geglobaliseerde wereld, tenzij onderbetaalde poetshulpen
nog een maand aan dit loon, en ik sta te kuisen als verdienste
mijn diploma’s tot spijt, dan weet ik ook ineens hoe het voelt
gediplomeerde
immigrant te zijn in het voormalig land van melk en honing
Geen opmerkingen:
Een reactie posten