Vandaag was het weer zover,
de eerste werkdag, en een korte rit naar het werk
ontsierd door een lange file, op een kort traject.
De dagdagelijkse sleur van een pendelaar.
Norse blikken van de ene naar de andere,
plaats bezettend op de autobaan. Twijfelend,
weifelend van strook naar laan,
de auto vervloekend die je de pas afsnijdt.
Verlangend kijk ik naar de laan der pech,
en neurie ik een recente hit. Voluit zingen gaat me
toch te ver, rijdend op de autostrade van de tristesse,
gelukkig wacht me op het werk een vet loon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten