Vrijdag 26 augustus ’11 en het was weer zover,
de symbolische opening van het werkjaar
met een volle dag van ellenlange toespraken en
werkvergaderingen die leken op een speech van Fidel.
De eeuwige strijd om geïnteresseerd te lijken
geef je na een uurtje van speechen ontmoedigd op.
Dan richt je je maar op het weelderige kapsel
van je collega of je werkvloer vlam.
Je denken beperkt zich van rookpauze tot je
volgende plas, of het je voorstellen van de directeur
in adamskostuum. Vergaderen, het is een noodzakelijk
kwaad, als het walsen met de duivel na je dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten