Sonnet 139

Als anderen slapen, bezwanger ik de stilte en eenzaamheid

rusteloos zwerven gedachten in excentrieke verstarring

moeiteloos verglijden opgewekte minuten in ongehoorzaamheid

de wereld buitengesloten in een ondoordringbare vriendenkring

ik droom over een prachtige wereld van verdraagzaamheid

ik bevaar in een snek zeeën van bevlogenheid als een viking

ik ben niet standvastig, maar geloof nu voor het eerst in mijn duurzaamheid

ik heb mijn niche gevonden, alsof de aarde me in haar warme kern opving

synoniemen huppelen over de bladzijden als parende konijnen

tegenstellingen en antoniemen beheersen mijn verbazing

pleonasmen houden water vast als zongedroogde woestijncactussen

ik reageer stekelig als ik verdwijn uit de mist van mijn scheppingsvermogen

in het echte leven ben ik onlosmakelijk verbonden aan de verdwazing

als stoutmoedige jagende toeristen aan het wild van safaribussen

Sonnet 139

Als anderen slapen, bezwanger ik de stilte en eenzaamheid

rusteloos zwerven gedachten in excentrieke verstarring

moeiteloos verglijden opgewekte minuten in ongehoorzaamheid

de wereld buitengesloten in een ondoordringbare vriendenkring

ik droom over een prachtige wereld van verdraagzaamheid

ik bevaar in een snek zeeën van bevlogenheid als een viking

ik ben niet standvastig, maar geloof nu voor het eerst in mijn duurzaamheid

ik heb mijn niche gevonden, alsof de aarde me in haar warme kern opving

synoniemen huppelen over de bladzijden als parende konijnen

tegenstellingen en antoniemen beheersen mijn verbazing

pleonasmen houden water vast als zongedroogde woestijncactussen

ik reageer stekelig als ik verdwijn uit de mist van mijn scheppingsvermogen

in het echte leven ben ik onlosmakelijk verbonden aan de verdwazing

als stoutmoedige jagende toeristen aan het wild van safaribussen