Het leven van een dichter speelt zich
voornamelijk af tussen 2 oren en op een
wit scherm. Toch komt hij naar buiten
voor objectieve kritiek op wat hij schrijft.
Vrienden en familie zijn per definitie
lief, vleien de dichter zijn vlotte pen.
Maar langzamerhand groeit het besef
dat hij ook moet groeien buiten zijn kern.
Daarom stuur ik mijn schrijfsels naar de
Bezige Bij, Amsterdams bolwerk van de
Nederlandse taal, houvast voor onzekere
dichters op zoek naar een literair bestaan.
Verzorgd pen ik het adres op een maagdelijke
envelop, en kuier ik naar de rode bus. Trots overdenk
ik mijn evolutie en bevestig ik u oprecht
klaar te zijn voor de eerste weigering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten