woensdag 31 oktober 2012

Dwaallicht

Ik schuim de nacht af
als een verdwaald dwaallicht
op zoek naar troost in een barre,
barse wereld

4 slachtoffers al van Ford Genk,
4 zelfmoorden op het conto
van een onverbiddelijke manager
die nu reeds zijn geld telt, de wrede tol

De uitzichtloosheid van de crisis, het onbegrip,
de wanhoop dreef hen naar het einde toe,
hoe snel geluk kan omslaan in neerslachtigheid
het klimaat ongenadig voor zwakkeren

De teller staat op 4, hopelijk is het geen inktvlek
die zich uitbreidt naar gans Limburg, onbegrepen statistiek
misschien brengt de regering nog wat goed nieuws,
woede over eigenzucht is altijd beter
dan toenemende depressiviteit

Ik ging vandaag op gesprek voor een job,
de job nietszeggend, tenzij dodelijk saai,
het ingeven van offertes als levensdoel,
ik was blijkbaar kandidaat X in een rij van 40,
de manager meldde monkelend, dat na het doorstaan
van ronde 1, ronde 2 en 3 nog moeten volgen,
alsof ik solliciteerde voor kernfysicus

Morgen ben ik weer paraat voor een ander gesprek,
ik ben al blij dat ik uitgenodigd word, hoe het hierna
zal gaan, als morgen niets wordt, ik vraag het mij af,
alle kaarten op tafel, VDAB en interims

Navraag bij een consulente, ik zal u uitnodigen
voor een cursus, het leren schrijven van een CV,
ik had haar bijna gewurgd ware het niet telefonisch,
de sense of urgency nog niet doorgedrongen,
hoewel we bijna met een leger zijn

De paniek in mijn hart en ogen laat zich niet verstillen,
ik verleid interims met woorden en vriendelijkheid
ik had al succes, morgen een gesprek, laat het
morgen bingo zijn, ik hoop het van ganser harte
 
Morgen bezoek ik de doden, met mijn laatste geld
koop ik wat bloemen, om de goden af te smeken,
ik geloof nooit dat zoveel stress goed is voor geest
en gezondheid, u hebt hier toch al uw handen vol??

dinsdag 30 oktober 2012

Sandy

Sandy still reaks havoc in NY
the genie out of the lamp, uncork
darkness rules the East
wet snow feeds the beast
at least, no fear for a twister torque

Sandy zaait nog onrust in NY
de geest uit de lamp, als Tolkiens ork
duisternis heerst oost
natte sneeuw liefkoost
geen tornado vrees als helvleesvork








SCHRIK

Ik heb schrik
Schrik van de wereld
Schrik van mezelf
Schrik van mijn rusteloosheid, mijn stress, mijn onrust
Schrik van negatieve antwoorden, schrik van de weigering

Ik heb schrik van het zwarte gat
Ik heb schrik van de werkloosheid
Ik heb schrik van de rekeningen
Ik leef met schrik

Ik heb angst van mijn slapeloosheid
Ik heb angst van mijn piekeren
Ik heb angst van mijn oplossingen
Ik heb angst, pure angst

De eindeloze afgrond die me aanstaart
Ik deins weg van de richel
Ik heb maar een meevaller nodig om mijn angst te bestrijden
Ik hoop desondanks 68 sollicitaties deze maand alleen zonder succes

Morgen heb ik een gesprek
Ik hoop dat de wanhoop mij niet verraadt
Ik heb die job nodig
Broodnodig, letterlijk

De eindeloze val uit het paradijs
Als de gevallen engel in de duivelsverzen
Tollend en spinnend tot de uiteindelijke crash
Het leven gaat soms niet over gemakkelijke paden

Ik zoek geen excuses, alleen begrip
De crisis is een ijskoude smeerlap
Alles ging goed, tot je je job verliest
Dan spannen de hemelen samen
De druk verpletterend

Enfin, ik moet slapen
En morgen blaken van dynamisme
Mijn zorgen achterlaten
Bij de deur voor ik het gesprek aanga
Met een onverbiddelijke manager

Waarom solliciteert u voor deze job?
Hebt u even tijd, ik haal mijn lijstje boven,
Voor het broodnodige geluk, de stressvrije kop
 
 

maandag 29 oktober 2012

Onmacht van onbekenden

Progressieven massaal op de been
e-mails, revolverbrief iedereen
varkenskop voor BDW
maffia diner
dreiging, chantage optioneel
Boem, paukeslag

 
 
 

Gevangen tussen droom en werkelijkheid

Ik verheerlijk de werkelijkheid, als een beginnende
naturalistische Van Gogh die van het eten van aardappelen
een aanklacht maakt tegen de industrialisatie, de grauwheid
van het bestaan, bezongen in zwart en geel
 
Digneffe, voormalige vakbondbons doet aan scheldproza van hoog allooi
de verwijzingen naar een man met een snorretje legio
ik denk er het mijne van, u vormt maar uw mening
de vakbonden schreeuwen luid, duidelijk geen fan van BDW
'Het heeft nog lang geduurd. Volgens wie anders dan BDW is het de fout van Wallonië dat FORD dicht moet. Onze economie WALLONISEERT zegt dat stukje ongeregelde haatzaaier', schreef Digneffe zondag op zijn Facebook. 'Er is een grote leider met racistische (anti Waalse) principes opgestaan. De Walen van nu lijken wel de joden van destijds.

Ik droom van de bomen in de Kempen, statige heren
omgoorden slingerende wegen, met tractor en wielertoerist
ik adem gretig, in de stad wil je wel eens vergeten hoe frisse lucht ruikt
 
Ik droom, gevangen tussen verlangen en realiteit,
ik hak op de tak, spring in sprongen van gedachten
ruimt de gelatenheid plaats voor inventiviteit
in de stad doet BDW zijn imitatie van “het Ruimerke”
 
 
 
Ik droom, gevangen tussen verlangen en realiteit,
ik ben de anonieme man achter zijn computerscherm
ik neem niet deel, ik beoordeel vanop veilige afstand
ik ben de schipper aan de wal, aangespoeld wrakhout
aan de boorden van de schelde, zonnend aan een bolder
 
Ik droom van de grote verandering
ik ben de kleine man
“ik denk, dus ik besta” maar dan enkel virtueel
Ik droom, dus ik verlang, maar wat
kleinburgerlijk ideaal, het geluk
de gezapigheid van het bestaan, zonder grote opwinding
toch wat mij betreft, voor de anderen voorzie ik
grote beroering, voor mezelf intellectuele rust

De week

Praten met een ex-godin
is als dineren met de duivel
toegegeven, de maaltijd is copieus
maar ergens halverwege besluipt dat knagende gevoel
je eigen hersenen te verorbenen
 
Deze week al slecht ingezet dmv
een e-mail van bedenkelijke kwaliteit
vol met vermijdbare fouten na een snelle controle
voor een job waar je fouten moet verbeteren als copywriter
ik denk niet dat ik bij bongo aan de slag ga
tenzij ze daar dyslectisch zijn of mijn e-mail beschouwen als een grap
3 uur is geen uur voor een sollicitatie, moet ik bekennen
of je moet solliciteren voor een beschutte werkplaats
 
Deze week, nog 1 hoop op een snelle job
solliciteren aan het thuisfront, op wandelafstand
of ik moet nog iets horen van Beveren, maar
ik reken der niet op, nee, al mijn eieren liggen in 1 mandje,
dat van het allesbevrijdende gesprek bij de bowlingbaan
 
Misschien krijg ik wat e-mails, uitgestelde antwoorden
van voorzichte werkgevers, ik hoop het met u,
want met het verstrijken van de tijd, wordt mijn situatie
nijpender, ik ben toch vroeg op, ten allen leste
kan ik het nog proberen als facteur
 
 

zondag 28 oktober 2012

De wellust van taal

Vannacht had ik een droom, zo’n uitgebreide
ik discussieerde met wat Spanjaarden over het wezen van taal
dat de taal zelf mee verantwoordelijk is
voor de culturele identiteit, over optimisme en
pessimisme van een volk, van een cultuur

Spanje stond voor mij altijd symbool met de genialiteit
en de waanzin, vervlochten…
Velazquez, Dali en Picasso, Cervantes met zijn schrijnende Don Quichote,
Gaudi met zijn waanzinnige kathedraal, onafgewerkt, maar verbijsterend
 




























 

Spanje met zijn uitbundig Spaans, klaterend en raffelend
als een mitraillette, Romaanse taal par excellence
in tegenstelling tot het Germaans met zijn voorkeur
voor traagheid, pessimisme, statigheid en romantiek
Schopenhauer, Rilke, Heine, Ibsen, Strindberg
verhieven het zwartkijken tot romantisch ideaal


The Walk"
My eyes already touch the sunny hill,
going far ahead of the road I have begun.
So we are grasped by what we cannot grasp;
it has its inner light, even from a distance –

and changes us, even if we do not reach it,
into something else, which, hardly sensing it, we already are;
a gesture waves us on, answering our own wave ...
but what we feel is the wind in our faces.

"The Walk" by Rainer Maria Rilke (1924)

 

 

Vom Feld klingt ernste Weise;
weiß nicht, wie mir geschieht...
«Komm her, du Tschechenmädchen,
sing mir ein Heimatlied.» -

Das Mädchen läßt die Sichel,
ist hier mit Husch und Hui, -
setzt nieder sich am Feldrain
und singt: «Kde domov muj»...

Jetzt schweigt sie still. Voll Tränen
das Aug mir zugewandt, -
nimmt meine Kupferkreuzer
und küsst mir stumm die Hand.

 

 

 

Und einmal lös ich in der Dämmerung
der Pinien von Schulter und vom Schoß
mein dunkles Kleid wie eine Lüge los
und tauche in die Sonne bleich und bloß
und zeige meinem Meere: ich bin jung.

Dann wird die Brandung sein wie ein Empfang,
den mir die Wogen festlich vorbereiten.
Und eine jede zittert nach der zweiten, -
wie soll ich ganz allein entgegenschreiten:
das macht mich bang...
Ich weiß: die hellgesellten Wellen weben
mir einen Wind;
und der erst beginnt,
so wird er wieder meine Arme heben -


Rainer Maria Rilke

 

Am blassen Meeresstrande
Saß ich gedankenbekümmert und einsam.
Die Sonne neigte sich tiefer, und warf
Glührote Streifen auf das Wasser,
Und die weißen, weiten Wellen,
Von der Flut gedrängt,
Schäumten und rauschten näher und näher -
Ein seltsam Geräusch, ein Flüstern und Pfeifen,
Ein Lachen und Murmeln, Seufzen und Sausen,
Dazwischen ein wiegendliedheimliches Singen -
Mir war' als hört' ich verschollne Sagen,
Uralte, liebliche Märchen,
Die ich einst, als Knabe,
Von Nachbarskindern vernahm,
Wenn wir am Sommerabend,
Auf den Treppensteinen der Haustür,
Zum stillen Erzählen niederkauerten,
Mit kleinen, horchenden Herzen
Und neugierklugen Augen; -
Während die großen Mädchen,
Neben duftenden Blumentöpfen,
Gegenüber am Fenster saßen,
Rosengesichter,
Lächelnd und mondbeglänzt.








 

 

 

·        Als het voornaamste en meest directe doel van ons leven niet lijden is, dan is ons bestaan het meest zinloze ter wereld.


·        De jurist ziet de mens in al zijn verdorvenheid; de theoloog in al zijn domheid; de arts in al zijn zwakheid


An meinen Freund, den revolutionären Redner


Sie sprechen als »konservativ« mich an?
Ich bin, was ich war, seit ich denken kann.

Beim Brettspiel weiß ich nicht mitzukrakehlen.
Macht tabula rasa! Da werd' ich nicht fehlen,

Ich nehme nur Eine
Revolution wahr,
Die keines Pfuschers Exekution war.

Die nahm vorweg allen spätern die Glorie.
Ich meine natürlich die Sintfluthistorie.

Doch damals sogar ward der
Teufel betrogen;
Denn Noah, Sie wissen, blieb
Herr der Wogen.

Wir wollen die Rechnung noch einmal bereinigen;
Doch da müssen
Männer und Redner sich einigen.

Ihr sprudelt aus unversieglichem Bronne.
Ich lege den Torpedo unter die Arche – mit Wonne.

Henrik Ibsen

 

Schien mir´s, als ich sah die Sonne...


Schien mir´s, als ich sah die Sonne,
daß ich schaute den Verborgnen:
Jeder
Mensch genießt die Werke,
selig der das Gute übet.
Für die Zornestat, die du verübtest,
büße nicht mir Bosheit;
tröste den, den du betrübest,
gütig, und es wird dir frommen.
Der nur fürchtet, der sich hat vergangen:
gut ist schuldlos leben.

August Strindberg

 

Misschien heb ik teveel gelezen
heb ik te veel donkere helden
ben ik te aangetrokken tot de duistere kant van het leven
de verbeeldingskracht speelt zich af in het verborgenene
scheppingskracht als zwarte metafoor van een drang te manifesteren
te weinig verheerlijk ik de lichtheid van het leven
zoals we die zien in idiote TV-talkshows met BV’s
als Radio Corsari of De Madammen op radio

Maar toch laten we eindigen met iets
positiefs voor u de aandrang hebt u te verhangen,
het ongelooflijke universum van een geniale Belg,
René Magritte, burgerman en geniaal, ik moet
eens dringend leren dat het kan: