naturalistische Van Gogh die van het eten van aardappelen
een aanklacht maakt tegen de industrialisatie, de grauwheid
van het bestaan, bezongen in zwart en geel
Digneffe, voormalige vakbondbons doet aan scheldproza van hoog
allooi
de verwijzingen naar een man met een snorretje legio
ik denk er het mijne van, u vormt maar uw mening
de vakbonden schreeuwen luid, duidelijk geen fan van BDW
'Het heeft nog lang geduurd. Volgens wie anders dan BDW is het de fout van
Wallonië dat FORD dicht moet. Onze economie WALLONISEERT zegt dat stukje
ongeregelde haatzaaier', schreef Digneffe zondag op zijn Facebook. 'Er is een
grote leider met racistische (anti Waalse) principes opgestaan. De Walen van nu
lijken wel de joden van destijds.
Ik droom van de bomen in de Kempen, statige heren
omgoorden slingerende wegen, met tractor en wielertoerist
ik adem gretig, in de stad wil je wel eens vergeten hoe frisse lucht
ruikt
Ik droom, gevangen tussen verlangen en realiteit,
ik hak op de tak, spring in sprongen van gedachten
ruimt de gelatenheid plaats voor inventiviteit
in de stad doet BDW zijn imitatie van “het Ruimerke”
Ik droom, gevangen tussen verlangen en realiteit,
ik ben de anonieme man achter zijn computerscherm
ik neem niet deel, ik beoordeel vanop veilige afstand
ik ben de schipper aan de wal, aangespoeld wrakhout
aan de boorden van de schelde, zonnend aan een bolder
Ik droom van de grote verandering
ik ben de kleine man
“ik denk, dus ik besta” maar dan enkel virtueel
Ik droom, dus ik verlang, maar wat
kleinburgerlijk ideaal, het geluk
de gezapigheid van het bestaan, zonder grote opwinding
toch wat mij betreft, voor de anderen voorzie ik
grote beroering, voor mezelf intellectuele rust
Geen opmerkingen:
Een reactie posten