met wat luide ostentatieve geeuwen
en wat theatraal misbaar
ik sta op, ik word wakker als het ware
De koffie pruttelt weer als vanouds,
zwarte koffie gevangen in een witte filterzak
het druppelen van de eeuwigheid die de
wallen bestrijdt, het zingen van de ochtendblues
Mijn wilde haren omlijsten een rond gezicht,
de hoekigheid met de jaren afgezworen, ik glimach,
weer een nachtelijk gevecht overwonnen naar het schijnt,
maar dromen revancheren zich in wilde manen
Ik geniet, zuig de lucht naar binnen, mijn bloed
schreeuwt om nicotine, ik geef toe zuchtend,
zwarte koffie met een trek, onvermijdelijk beland
ik gezwind weer op het toilet voor ochtendlijke arbeid
Ik bekijk de nachtelijke oogst, en monkel
weer niet de e-mails waarop ik hoopte, een vriendin
die ik straks beantwoord, en mijn neefje op GSM,
beminnelijke verhalen over evenwichtskunstenaars
op de circusschool, ik lees, rook en drink gebalanceerd
De katten strekken zich uit en maken zich op voor onbijt,
de hamster heeft alweer een nacht doorstaan zonder
hartaanval, de ochtendlijke routine ontspint, waarschijnlijk
draaide de wereld door maar zonder mijn supervisie
Straks komt mijn vriend thuis van het werk, met zijn huis weer
bordel,
ik herkauw ons nachtelijk gesprek, nu kan ik hem nog niet bellen,
ik vermoed dat het leven sporen nalaat, maar even niet,
de droom heeft nog maar recent geweken voor de werkelijkheid,
ik
blaas en struikel weer over de achteloos achtergelaten stofzuiger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten