ik ben lui
zachtjes lig ik op mijn rug
in de fragiele zetel
met jou op mijn buik
te luisteren naar de stilte
en te staren naar het zachte gespin
dat je voortbrengt als ik met een trage
hand over je mooie vacht wandel
Je enige bekommernis is het terugtrekken van de hand
het baasje dat soms wegzinkt in gepeins
een zacht kopje kopt met aandrang
de dagtaak niet te laten gaan
is het niet zijn taak
ervoor te zorgen dat jij gelukkig bent
dat jij straalt
Ik weet niet wie wie meer nodig heeft,
besteedt zij haar tijd meer aan mij dan ik aan haar
wat gaat er om in die kleine harde schedel
achter die prachtige schuine ogen
Ik streel haar vacht
speel tot haar verveling met de omrollende oren
tot ze er genoeg van heeft
en besluit de zachte buik met die plagerige hand
om te wisselen voor een harde decoder in rustige vergevende slaapstand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten